1980 | |
---|---|
1981 | |
1982 |
|
1983 | |
1984 | |
1985 | |
1986 |
|
1987 |
|
1988 |
|
1989 |
|
1990 | |
---|---|
1991 |
|
1992 | |
1993 |
|
1994 | |
1995 |
|
1996 | |
1997 |
|
1998 |
|
1999 |
2000 | |
---|---|
2001 | |
2002 | |
2003 | |
2004 | |
2005 |
|
2006 | |
2007 | |
2008 |
|
2009 |
2010 |
|
---|---|
2011 |
|
2012 | |
2013 | |
2014 |
|
2015 | |
2016 |
|
2017 |
|
2018 |
|
2019 |
Steve Martin (2017) | |
Imię i nazwisko |
Stephen Glenn Martin |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
14 sierpnia 1945 |
Zawód |
aktor, komik, scenarzysta, producent, piosenkarz |
Współmałżonek |
Victoria Tennant |
Lata aktywności |
od 1967 |
Strona internetowa |
Stephen Glenn Martin[1][2][3] (ur. 14 sierpnia 1945 w Waco) – amerykański aktor filmowy i telewizyjny, komik, scenarzysta, producent filmowy i piosenkarz.
Laureat Oscara za całokształt twórczości. Laureat Emmy i kilku nagród Grammy. Wraz z Alekiem Baldwinem prowadził 82. ceremonię rozdania Oscarów.
Urodził się w Waco w stanie Teksas jako syn Mary Lee (z domu Stewart; 1913–2002) i Glenna Vernona Martina (1914–1997), sprzedawcy nieruchomości i początkującego aktora[4]. Jego rodzina była pochodzenia angielskiego[5]. Wychowywał się z siostrą Melindą[6] w Inglewood i później w Garden Grove, gdzie była cheerleaderką w Garden Grove High School.
Jego pierwszą pracą przez trzy lata (1955-58) była sprzedaż przewodników w weekendy i podczas wakacji w Disneylandzie. W 1960 roku opanował kilka sztuczek i w sierpniu w wieku 15 lat dorabiał jako iluzjonista w sklepie Merlin Magic Shop[6] w Fantasylandzie. Udoskonalił swoje umiejętności jako magik, żongler i tworzył balonowe zwierzęta.
Po ukończeniu szkoły średniej, uczęszczał na zajęcia dramatu i poezji angielskiej na Santa Ana College. W wolnym czasie, przyłączył się do trupy komediowej w Knott's Berry Farm. Później związał się z początkującą aktorką Stormie Sherk i podjął studia na wydziale filozofii w California State University[7] w Long Beach, gdzie odnalazł swoją pasję do komedii[8].
W 1967 wspólnie z Johnem Denverem opracował swój program wyprodukowany dla telewizji Simple Simon Off to See the Wizard, a w latach 1968–69 gościł w programie CBS The Smothers Brothers Comedy Hour. Przez niektórych został określony jako następca Jerry’ego Lewisa[8]. Jednak wkrótce stało się jasne, że jego styl był zupełnie inny[8] jak w programie The Ray Stevens Show (1970) i Sonny and Cher: The Comedy Hour (1972-73) z Cher i Sonny Bono, gdzie też napisał większość tekstów. Występował niekiedy pod pseudonimem Pig Eye Jackson, w tym w komedii muzycznej Carla Reinera Szajbus (The Jerk, 1979)[9] z Bernadette Peters. Największą popularność przyniósł mu program The Tonight Show Starring Johnny Carson (1972-92).
W 1977 zagrał w filmie krótkometrażowym Nieobecny pogląd kelnera (The Absent-Minded Waiter), który był nominowany do Oscara[6]. W komedii muzycznej Klub samotnych serc sierżanta Pieprza (Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band, 1978) pojawił się jako dr Maxwell Edison. Był bezczelnym kelnerem w filmie familijnym Jima Hensona i Franka Oza Wielka wyprawa Muppetów (The Muppet Movie, 1979). Stał się już znany z częstych występów w Saturday Night Live.
Nieprzerwanie w latach 80. grał w filmach, w tym Umarli nie potrzebują pledu (Dead Men Don’t Wear Plaid, 1982) jako Rigby Reardon z Rachel Ward czy Człowiek z dwoma mózgami (The Man with Two Brains, 1983). Za rolę Rogera Cobba, prawnika, w którego ciało przez przypadek wnika dusza ekscentrycznej milionerki (Lily Tomlin) w komedii Dwoje we mnie (All of Me, 1984) otrzymał nagrodę dla najlepszego aktora w 1984 roku od Stowarzyszenia Krytyków Nowego Jorku. Trzy lata później, krytycy Los Angeles przyznali mu nagrodę za postać długonosego C.D. (Charliego) Balesa w komedii romantycznej Roxanne (1987), humorystycznej uwspółcześnionej wersji sztuki Edmonda Rostanda Cyrano de Bergerac w reżyserii Freda Schepisi z Daryl Hannah.
W 1988 roku zadebiutował na Broadwayu w przedstawieniu Samuela Becketta Czekając na Godota w reżyserii Mike’a Nicholsa u boku Robina Williamsa i F. Murraya Abrahama, co okazało się porażką[10]. Powrócił na kinowy ekran w komedii romantycznej Micka Jacksona Historia z Los Angeles (L.A. Story, 1991) i komediodramacie Lawrence’a Kasdana Wielki Kanion (Grand Canyon, 1991).
20 listopada 1986 poślubił Victorię Tennant[11], najbardziej znaną z roli Pameli Tudsbury w miniserialu ABC Wichry wojny i Wojna i pamięć. Jednak w 1994 doszło do rozwodu. Spotykał się z aktorką Bernadette Peters[6], Heleną Bonham Carter i Anne Heche[6], późniejszą partnerką Ellen DeGeneres. 28 lipca 2007 roku ożenił się z Anne Stringfield.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.