Data i miejsce urodzenia |
1 kwietnia 1930 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
28 listopada 2020 |
Profesor nauk humanistycznych | |
Specjalność: archeologia | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1968 |
Profesura |
1978 |
Polska Akademia Nauk | |
Status |
członek rzeczywisty |
Funkcja Jednostka PAN |
Przewodniczący honorowy |
Praca naukowa | |
Uczelnia | |
Okres zatrudn. |
1983–1999 |
Instytut | |
Okres zatrudn. |
od 1956 |
Wicedyrektor | |
Instytut |
Historii Kultury Materialnej PAN |
Okres spraw. |
1984–1985 |
Odznaczenia | |
Stanisław Tabaczyński (ur. 1 kwietnia 1930 w Poznaniu, zm. 28 listopada 2020 w Warszawie[1]) – polski archeolog mediewista polski, prof. dr hab., członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk od 1994, honorowy Przewodniczący Komitetu Nauk Pra- i Protohistorycznych PAN.
Studiował na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu; pracował w latach 1953–1956 w Katedrze Archeologii Polski Uniwersytetu Adama Mickiewicza, a od 1956 do przejścia na emeryturę – w Instytucie Historii Kultury Materialnej PAN (obecnie Instytut Archeologii i Etnologii PAN).
Prowadził liczne badania archeologiczne w Polsce: w latach 1950–1957 w ramach badań milenijnych uczestniczył w wykopaliskach w Poznaniu, Wrocławiu, Biskupinie, Kołobrzegu i Czermnie nad Huczwą; od 1958 do 1957 kierował badaniami w Nakle nad Notecią; w latach 1969–1974 – w Sandomierzu; w latach 1996–1999 – w Zawichoście nad Wisłą. Ponadto kierował badaniami zagranicznymi: w Wenecji oraz w miastach wczesnośredniowiecznych Capaccio Vecchia i Civita di Ogliara we Włoszech, badaniami opuszczonych wsi średniowiecznych we Francji, badaniami w Algierze i Tilimsan w Algierii.
Był jednym z pierwszych archeologów polskich, którzy wprowadzili do tej nauki problematykę teorii i metodologii.
Wykładał na wielu uniwersytetach w Polsce (m.in. na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie) i zagranicą (m.in. na Sorbonie w Paryżu). W 1993 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].
Był autorem licznych publikacji naukowych, z których najważniejsze publikacje książkowe to:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.