Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
profesor | |
Alma Mater | |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Uniwersytet Jagielloński |
Stanisław Teofil Skowron (ur. 27 kwietnia 1900 w Łoniowie, zm. 28 maja 1976 w Krakowie) – polski biolog i embriolog, popularyzator nauki.
Studiował biologię na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1918–1923, w 1923 otrzymał stopień naukowy doktora. Był asystentem w zakładzie anatomii u Henryka Ferdynanda Hoyera i w zakładzie biologii i embriologii u Emila Godlewskiego. Wyjeżdżał za granicę dzięki przyznanemu mu stypendium Fundacji Rockefellera. W 1928 habilitował się. Podczas II wojny dostał się do niewoli niemieckiej (Sonderaktion Krakau), był więziony w obozach w obozach Sachsenhausen i Dachau. Od 1945 do 1947 był zastępcą profesora na Uniwersytecie Jagiellońskim, od 1947 do 1954 profesor nadzwyczajny i kierownik Zakładu Biologii i Embriologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był organizatorem i kierownikiem Zakładu Zoologii Doświadczalnej PAN[1].
Przed II wojną światową Skowron był zwolennikiem eugeniki; postulował wprowadzenie przymusowej sterylizacji więźniów i chorych psychicznie. Po 1945 roku odrzucał osiągnięcia zachodniej genetyki, stając się jednym z czołowych polskich zwolenników i propagatorów łysenkizmu[2]. W 1952 r. został członkiem korespondentem PAN[3].
Opublikował m.in. Biologiczna szkoła krakowska (tom 182 serii wydawniczej Omega, 1970).
Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[4] (kw. GD-wsch.-12).
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.