Pismo ujgurskie, pismo staroujgurskie – abdżad wywodzący się z alfabetu fenickiego poprzez alfabet aramejski, syryjski i kursywne pismo sogdyjskie. Był używany przez kilka wieków do zapisywania języka ujgurskiego. Ostatnie znane manuskrypty pochodzą z XVIII w. Pismo ujgurskie stanowiło podstawę do stworzenia w XII w. pisma mongolskiego a w XVI w. mandżurskiego. Pismo to było zapisywane w pionowych kolumnach, poszczególne litery mają kilka odmian w zależności od tego, czy występują na początku, w środku czy na końcu słowa.
| Alfabetyczne |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Spółgłoskowe (abdżady) | |||||||||||
| Półalfabetyczne | |||||||||||
| Alfabetyczno-sylabiczne (abugidy) |
| ||||||||||
| Sylabiczne |
| ||||||||||
| Logograficzne |
| ||||||||||
| Nieodczytane (nieznana struktura) | |||||||||||
| Protopisma | |||||||||||
| Alfabety fonetyczne | |||||||||||
| Pseudoalfabety | |||||||||||
| Zapis liczb | |||||||||||
| Projekty ideograficzne |
|
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.