Spółgłoska zwarta ejektywna dwuwargowa
Numer IPA 101, 401
pʼ
Jednostka znakowa p​ʼ
Unikod U+0070 U+02bc
UTF-8 (hex) 70 ca bc
Inne systemy
X-SAMPA p_>
Kirshenbaum p`
Przykład
informacje • pomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska zwarta ejektywna dwuwargowa – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: [pʼ]

Artykulacja

Opis

W czasie artykulacji podstawowego wariantu [pʼ]:

  • modulowany jest prąd powietrza powstały w wyniku ruchu krtani do góry przy zwartych wiązadłach głosowych, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji krtaniowej i egresji,
  • tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, prąd powietrza uchodzi przez jamę ustną
  • prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej powietrze uchodzi wzdłuż środkowej linii języka
  • dolna warga kontaktuje się z górną wargą tworząc zwarcie. Dochodzi do całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną i nosową. Ruch krtani do góry powoduje wzrost ciśnienia i w efekcie do przerwania utworzonej blokady i wybuchu (plozji)
  • pozycja języka i ust może zależeć od kontekstu, w jakim występuje głoska.
  • wiązadła głosowe są zwarte i nie drgają periodycznie, spółgłoska ta jest bezdźwięczna

Przykłady

Zobacz też

Linki zewnętrzne

  • Spółgłoska ejektywna dwuwargowa (ang. bilabial) w języku lakota
p • d • e
Spółgłoski

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

шелковые наволочки польза

Podziel się