| Spółgłoska zwarta dwuwargowa dźwięczna
|
|
| Numer IPA
|
102
|
| b
|
| Jednostka znakowa
|
b
|
| Unikod
|
U+0062
|
| UTF-8 (hex)
|
62
|
| Inne systemy
|
| X-SAMPA
|
b
|
| Kirshenbaum
|
b
|
| Alfabet Braille'a
|
⠃
|
| Przykład
|
| informacje • pomoc
|
| Obraz znaku
|
|
|
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
|
Spółgłoska zwarta dwuwargowa dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: [b].
Artykulacja
Opis
W czasie artykulacji podstawowego wariantu [b]:
- modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji płucnej i egresji,
- tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, prąd powietrza uchodzi przez jamę ustną spółgłoska nosowa;
- prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej powietrze uchodzi wzdłuż środkowej linii języka;
- dolna warga kontaktuje się z górną wargą, tworząc zwarcie. Dochodzi do całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną i nosową, a następnie do przerwania utworzonej blokady i wybuchu (plozji);
- wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna;
- pozycja języka i ust może zależeć od kontekstu, w jakim występuje głoska[1].
Warianty
Opisanej powyżej artykulacji może towarzyszyć:
- wzniesienie środkowej części grzbietu języka w stronę podniebienia twardego, mówimy wtedy o spółgłosce zmiękczonej (spalatalizowanej): [bʲ];
- wzniesienie tylnej części grzbietu języka w kierunku podniebienia tylnego, mówimy wtedy o spółgłosce welaryzowanej: [bˠ];
- przewężenie w gardle, mówimy wtedy o spółgłosce faryngalizowanej: [bˤ];
- zaokrąglenie warg, mówimy wtedy o spółgłosce labializowanej [bʷ][1].
Spółgłoska może być wymówiona:
- bez pełnego udziału wiązadeł głosowych, mówimy wtedy o spółgłosce ubezdźwięcznionej: [b̥] – występuje to np. pomiędzy spółgłoskami bezdźwięcznymi, jednak nie należy mylić tego zjawiska z głoską p[1].
Występowanie
Przykłady w wybranych językach:
Zobacz też
- bezdźwięczny odpowiedniki spółgłoski – [p];
- spółgłoska iniektywna dwuwargowa dźwięczna – [ɓ].
| Spółgłoski |
|---|
|
| |
| |
Z koartykulacją |
|---|
|
| nosowe
|
| nm
|
wargowo-przedniojęzykowa
|
| ŋm
|
wargowo-miękkopodniebienna
|
| zwarte
|
| tp
|
wargowo-przedniojęzykowa
(bezdźwięczna)
|
| db
|
wargowo-przedniojęzykowa
(dźwięczna)
|
| kp
|
wargowo-miękkopodniebienna
(bezdźwięczna)
|
| gb
|
wargowo-miękkopodniebienna
(dźwięczna)
|
| qʡ
|
języczkowo-nagłośniowa
|
|
| szczelinowe
|
| ɧ
|
zadziąsłowo-miękkopodniebienna
(bezdźwięczna)
|
| półotwarte
|
| ʍ
|
wargowo-miękkopodniebienna
(bezdźwięczna)
|
| w
|
wargowo-miękkopodniebienna
(dźwięczna)
|
| ɫ
|
boczna dziąsłowa welaryzowana
|
| ɥ̊
|
wargowo-podniebienna (bezdźwięczna)
|
| ɥ
|
wargowo-podniebienna (dźwięczna)
|
| |
| | |
Międzynarodowy alfabet fonetyczny |
|
Przypisy
- ↑ a b c d Magdalena Derwojedowa: Zamiast korepetycji Język polski Kompendium. Świat książki, 2005. ISBN 83-7391-251-7.
- ↑ Beata Assaf (red.): Kieszonkowy słownik polsko-angielski angielsko-polski. Larousse/SEJER, 2004, s. 8. ISBN 83-89181-14-2.
- ↑ Robin Thelwall. Illustrations of the IPA: Arabic. „Journal of the International Phonetic Association”. 20 (2), s. 37–41, 1990. DOI: 10.1017/S0025100300004266 (ang.).
- ↑ Jasmine Dum-Tragut. Armenian: Modern Eastern Armenian. , 2009. John Benjamins Publishing Company (ang.).
- ↑ Joan F. Carbonell, Joaquim Llisterri. Catalan. „Journal of the International Phonetic Association”. 22 (1–2), s. 53–56, 1992. DOI: 10.1017/S0025100300004618 (ang.). Data dostępu do witryny: 17 września 2018
- ↑ Cecile Fougeron, Caroline L Smith. Illustrations of the IPA:French. „Journal of the International Phonetic Association”. 23 (2), s. 73–76, 1993. DOI: 10.1017/S0025100300004874 (ang.).
- ↑ Ryan K. Shosted, Chikovani Vakhtang. Standard Georgian. „Journal of the International Phonetic Association”. 36 (2), s. 255–264, 2006. DOI: 10.1017/S0025100306002659 (ang.). Data dostępu do witryny: 17 września 2018
- ↑ Wiktor Jassem. Polish. „Journal of the International Phonetic Association”. 33 (1), s. 103–107, 2003. DOI: 10.1017/S0025100303001191 (ang.).
- ↑ Madalena Cruz-Ferreira. European Portuguese. „Journal of the International Phonetic Association”. 25 (2), s. 90–94, 1995. DOI: 10.1017/S0025100300005223 (ang.).
- ↑ dexonline.ro (rum.) [dostęp: 22.08.2018]
- ↑ Jaye Padgett. Contrast and Post-Velar Fronting in Russian. „Natural Language & Linguistic Theory”. 21 (1), s. 39–87, 2003. DOI: 10.1023/A:1021879906505 (ang.).
- ↑ Eugenio Martínez-Celdrán, Ana Ma. Fernández-Planas, Josefina Carrera-Sabaté. Castilian Spanish. „Journal of the International Phonetic Association”. 33 (2), s. 255–259, 2003. DOI: 10.1017/S0025100303001373 (ang.). Data dostępu do witryny: 17 września 2018
- ↑ Andrii Danyenko, Serhii Vakulenko. Ukrainian. , 1995. Lincom Europa (ang.). Data dostępu do witryny: 17 września 2018
- ↑ Elizabeth Merrill. Tilquiapan Zapotec. „Journal of the International Phonetic Association”. 38 (1), s. 107–114, 2008. DOI: 10.1017/S0025100308003344 (ang.). Data dostępu do witryny: 17 września 2018
