Spółgłoska nosowa wargowo-zębowa
Numer IPA 115
ɱ
Jednostka znakowa

ɱ

Unikod

U+0271

UTF-8 (hex)

c9 b1

Inne systemy
X-SAMPA F
Kirshenbaum M
IPA Braille↗ ⠖⠍
Przykład
informacje • pomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska nosowa wargowo-zębowa – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: [ɱ].

Artykulacja

Opis

W czasie artykulacji podstawowego wariantu [ɱ]:

  • modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji płucnej i egresji,
  • tylna część podniebienia miękkiego znajduje się w luźnej pozycji, prąd powietrza uchodzi przez nos
  • prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej powietrze uchodzi wzdłuż środkowej linii języka
  • dolna warga kontaktuje się z górnymi siekaczami, tworząc zwarcie. Dochodzi do zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną, jednakże podniebienie miękkie jest opuszczone i powietrze uchodzi przez nos.
  • wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna
  • pozycja języka i ust może zależeć od kontekstu, w jakim występuje głoska.

Warianty

Opisanej powyżej artykulacji może towarzyszyć dodatkowo:

  • wzniesienie środkowej części grzbietu języka w stronę podniebienia twardego, mówimy wtedy o spółgłosce zmiękczonej (spalatalizowanej): [ɱʲ]
  • wzniesienie tylnej części grzbietu języka w kierunku podniebienia tylnego, mówimy spółgłosce welaryzowanej: [ɱˠ]
  • zaokrąglenie warg, mówimy wtedy o spółgłosce labializowanej [ɱʷ]

Przykłady

Terminologia

Spółgłoska wargowo-zębowa to inaczej spółgłoska labiodentalna.

Zobacz też


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się