ResponseEve, a responsive template by SiGa

Spółgłoska boczna zwarto-szczelinowa ejektywna dziąsłowa – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W Międzynarodowym alfabecie fonetycznym oznaczany jest symbolem [tɬʼ].

Artykulacja

W czasie artykulacji artykulacji wariantu dziąsłowego [tɬʼ]:

• modulowany jest prąd powietrza powstały w wyniku ruchu krtani do góry przy zwartych wiązadłach głosowych, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji krtaniowej i egresji;
• tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, prąd powietrza uchodzi przez jamę ustną;
• prąd powietrza w jamie ustnej przepływa po bokach języka;
• w początkowej fazie dochodzi do zwarcia języka z dziąsłami tak jak przy artykulacji spółgłoski [t]. Zamiast plozji następuje przejście do spółgłoski [ɬʼ] bez oderwania języka od dziąseł;
• więzadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest bezdźwięczna.

Wykorzystanie

Spółgłoska boczna zwarto-szczelinowa ejektywna dziąsłowa występuje w dialektach języka kabardyjskiego^[1], a także m.in. w językach: awarskim, haida, iraku, st’át’imcets, lushootseed, tlingit, nawaho^{[2][3][4][5][6][7]}.

Przypisy