Sofia Rotaru
ilustracja
Imię i nazwisko

Sofija Mychajliwna Jewdokymenko-Rotaru

Data i miejsce urodzenia

7 sierpnia 1947
Marszynci

Pochodzenie

Ukraina, Mołdawia

Instrumenty

śpiew, gitara, perkusja

Gatunki

pop
dance
muzyka elektroniczna
rhythm and blues
rock

Zawód

piosenkarka
producent muzyczny
autorka tekstów piosenek
kompozytorka
tancerka
aktorka
projektantka mody
pisarka
reżyser

Aktywność

od 1968

Wydawnictwo

Artur-Music
(od 2003)
Extraphone
(od 2002)
Sintez Records
(1991)
Warner Music Group
(1987)
Sony BMG Music Entertainment
(1976)
Krugozor
(1975)
Miełodija
(od 1972)

Powiązania

Karel Gott
Stas Pieha
Nikołaj Baskow
TNMK

Odznaczenia
Ludowy Artysta ZSRR
Bohater Ukrainy „Orderu Państwa” Order Księżnej Olgi I klasy Order Księżnej Olgi III klasy
podpis
Strona internetowa

Sofia Rotaru, właściwie Sofija Mychajliwna Jewdokymenko-Rotaru (ukr. Софія Михайлівна Євдокименко-Ротару, ros. София Михайловна Евдокименко-Ротару, rum. Sofia Rotaru; ur. na Ukrainie w obwodzie czerniowieckim 7 sierpnia 1947 w wiosce Marszynci) pod nazwiskiem Ротарь – radziecka, rosyjska i ukraińska piosenkarka i aktorka pochodząca z rodziny mołdawskiej. Śpiewa po rosyjsku, ukraińsku, rumuńsku, słowacku, bułgarsku, niemiecku, angielsku – niezależnie od języka jej piosenki były popularne w byłym Związku Radzieckim. Znana także w innych krajach Europy, Azji i Ameryki Płn.

Początki

Rozpoczęła karierę zwycięstwem w republikańskim konkursie młodych w 1964 roku. Stała się wówczas symbolem nowej kultury muzycznej Ukrainy.

W 1968 roku wzięła udział w międzynarodowym konkursie w Sofii. W rezultacie poznała tam kompozytora Wołodymyra Iwasiuka, który stworzył cykl pieśni opartych na materiale folklorystycznym w aranżacjach tworzących muzykę pop lat 60. i 70. XX wieku. Przyniosło to piosenkarce popularność na Ukrainie. W 1974 roku zdobyła pierwszą nagrodę na festiwalu w Sopocie śpiewając piosenkę „Кто-то” („Ktoś”) z repertuaru i autorstwa Haliny Frąckowiak (Polska), jak również ukończyła Kiszyniowski Instytut Kultury.

Osiągnięcia

Jej piosenki stały się klasycznymi utworami radzieckiej i poradzieckiej sceny muzycznej. Sofia Rotaru grała też w filmach muzycznych – debiutowała w 1971 roku w filmie Червона рута (Czerwona Ruta). Grała główne role w takich filmach, jak Где ты, любовь? (Miłości, gdzie jesteś?, 1980) oraz Душа (Dusza, 1981). Koncertowała w USA, Azji, Europie, Australii. Otrzymała wiele nagród, wyróżnień i medali.

W 1986 jako pierwszej kobiecie nadano jej tytuł Ludowy Artysta ZSRR. Były prezydent Ukrainy Łeonid Kuczma i prezydent Rosji Władimir Putin nagrodzili Sofię Rotaru w sierpniu 2002 roku (w jej 55. urodziny), przyznając jej tytuł Bohatera Ukrainy za jej „wybitne zasługi w sferze sztuki” (Kuczma) oraz rosyjski order „Za zasługi wobec Narodu” (Putin).

W repertuarze

  • Czerwona ruta (ukr. Червона рута; muz. i słowa Wołodymyr Iwasiuk)
  • Jedna kalina (ukr. Одна калина; muz. Rusłan Kwinta, słowa Witalij Kurowskij)
  • Melancholie (rum. Melancolie) (1978)
  • Dadim Szar zemnoi Detjam (ros. Дадим Шар земной Детям, 1977, wspólnie z „Bolszym Dijetskim Chorem”)
  • Górska Lawenda (ros. Горная Лаванда) (1984)
  • Dzikie łabędzie (ros. Дикие Лебеди; muz. Władimir Mateckij, słowa M. Szabrow; 1986)
  • Biała noc (ros. Белая Ночь) (1988)
  • Slajdy (ros. Слайды) (1982)
  • Nie kochaj (ros. Не люби) (2006)
  • Niebo to ja (ros. Небо это я; muz. Rusłan Kwinta, słowa Witalij Kurowskij) (2007)

Linki zewnętrzne

  • Oficjalna strona artystki

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się