 Snježana Kordić (2018)[1][2] | |
| Data i miejsce urodzenia |
29 października 1964 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Miejsce zamieszkania | |
| Narodowość | |
| Tytuł naukowy | |
| Alma Mater |
Uniwersytet Josipa Juraja Strossmayera w Osijeku |
| Uczelnia |
Uniwersytet Josipa Juraja Strossmayera w Osijeku |
| Strona internetowa | |
Snježana Kordić (wym. [ˈsnjɛʒʌnʌ ˈkɔːrditʃ] (
odsłuchaj); ur. 29 października 1964 w Osijeku) – chorwacka kroatystka, doktor habilitowany nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki. Autorka książki Jezik i nacionalizam, promującej teorię policentryzmu w lingwistyce oraz koncepcję języka serbsko-chorwackiego jako języka policentrycznego[3][4]. Zaangażowała się także w krytykę ideologii puryzmu i preskryptywizmu językowego[5][6].
W 1988 roku ukończyła studia języka serbsko-chorwackiego i literatury południowosłowiańskiej na Uniwersytecie Josipa Juraja Strossmayera w Osijeku. Tam w 1990 została pracownikiem naukowym kroatystyki (językoznawstwa). Od 1991 pracowała na Uniwersytecie w Zagrzebiu jako asystent w Katedrze Nowoczesnego Języka Chorwackiego na Wydziale Filozoficznym, a jednocześnie prowadziła wykłady w Studium Dziennikarstwa na Wydziale Nauk Politycznych. Ukończyła studia podyplomowe w zakresie językoznawstwa i obroniła pracę magisterską w 1992 na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Zagrzebiu, gdzie w 1993 również przedstawiła i obroniła dysertację doktorską. Od 1993 do 2007 pracowała na uczelniach w Niemczech jako wykładowca akademicki, docent i profesor wizytujący: w Katedrze Slawistyki na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Ruhry w Bochum, w Katedrze Słowiańsko-Bałtyckiej na Wydziale Filozoficznym Westfalskiego Uniwersytetu Wilhelma w Münsterze, w Instytucie Slawistyki Uniwersytetu Humboldtów w Berlinie i w Instytucie Językoznawstwa Ogólnego, Fonetyki i Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie nad Menem. Była promotorem kilkudziesięciu prac magisterskich i doktorskich. W 2002 uzyskała habilitację z filologii słowiańskiej na münsterskiej uczelni.
Kordić opublikowała ponad 150 prac z zakresu językoznawstwa. Do jej zainteresowań naukowych należą: gramatyka, składnia, lingwistyka tekstu, analiza dyskursu, pragmatyka, style funkcjonalne, lingwistyka korpusowa, leksykologia, socjolingwistyka, polityka językowa. W 1991 została wybrana na członka prezydium Chorwackiego Towarzystwa Filologicznego. W 1993 została wybrana na członka Międzynarodowej Komisji Socjolingwistycznej przy Międzynarodowym Komitecie Slawistów (Kraków). Od 1996 do 2015 współtworzyła Linguistic Bibliography Online[7]. Od 2002 członkini Niemieckiego Towarzystwa Badaczy. Członek redakcji czasopism naukowych, m.in. w Polsce „Slavia Meridionalis” (od 2004)[8].
O książkach Riječi na granici punoznačnosti i Relativna rečenica:
Zaprezentowane w książce analizy charakteryzuje typowa dla tej autorki różnorodność metodologiczna – świadcząca o bardzo dobrej orientacji w najnowszych tendencjach lingwistyki światowej – połączona z niezwykłą ścislością i konsekwencją rozumowania. Cechy te S. Kordić ujawniła już zresztą w swej wcześniejszej pracy, poświęconej składni zdań zależnych w języku chorwackim, pt. Relativna rečenica (Zagreb 1995). Książka ta uznawana jest za jedno z najlepszych kroatystycznych opracowań językoznawczych ostatnich lat. [...] Zwykle nie ogranicza się ono do prac kroatystycznych, ale pozwala spojrzeć na zagadnienie z perspektywy innych języków słowiańskich [...] Spośród najczęściej cytowanych w pracy autorów polskich wymienić można m.in. K. Feleszkę, R. Grzegorczykową, B. Klebanowską, M. Korytkowską, V. Koseską-Toszewą, R. Laskowskiego, U. Kantorczyk, K. Pisarkową, Z. Topolińską.
O książce Jezik i nacionalizam:
Monografia Snježany Kordić to bez wątpienia dzieło będące owocem gruntownych studiów nad różnorakimi aspektami polityki językowej, prowadzonej na obszarze Chorwacji i dawnej Jugosławii. Ogromna liczba cytowań, jak i bibliografia obejmująca przeszło pięćset pozycji, które wyszły spod pióra niemieckich i angielskich, ale także francuskich, szwedzkich, rosyjskich, duńskich, chorwackich, serbskich, czy polskich badaczy, dowodzi, że Kordić przygotowując Jezik i nacionalizam szczegółowo przestudiowała szeroki korpus literatury związanej z omawianą problematyką. Efektem tej imponującej pracy jest dzieło, w którym autorce udało się szczegółowo omówić trzy kluczowe problemy związane z chorwacką – i szerzej – postjugosłowiańską rzeczywistością językową. Mowa o dokonanej przez Kordić analizie kształtu i znaczenia chorwackiego puryzmu językowego, prezentacji modelu języka serbsko-chorwackiego jako policentrycznego, ostatecznie o omówieniu najważniejszych mitów współczesnej kroatystyki.
Niewątpliwie będzie ona lekturą obowiązkową kroatystów. Jak zwykle w przypadku rozpraw tego typu bywa, przedstawione w niej procesy, wyabstrahowane z lokalnego kontekstu serbsko-chorwackiego, stanowić będą też doskonały materiał do rozmyślań uniwersalnych nad zależnościami między językiem, narodem i państwem – także w odniesieniu do sytuacji polskiej.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
