Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Data założenia |
1847 |
Forma prawna | |
Prezes |
Roland Busch |
Przewodniczący rady nadzorczej |
Jim Hagemann Snabe |
Zatrudnienie |
128 000 (Niemcy) |
Giełda | |
ISIN |
DE0007236101 |
Symbol akcji |
SIE |
Dane finansowe | |
Przychody | |
Wynik operacyjny |
7518 mln € (2019)[2] |
Wynik netto |
5648 mln € (2019)[2] |
Aktywa |
150 248 mln € (2019)[2] |
Kapitał zakładowy |
50 984 mln € (2019)[2] |
Strona internetowa |
Siemens ˈziːməns, oficjalnie Siemens AG, zapis stylizowany SIEMENS – międzynarodowy koncern z branży energetycznej, elektrotechnicznej i telekomunikacyjnej. Główne siedziby przedsiębiorstwa znajdują się w Monachium i w Berlinie. Siemens AG notowana jest na Frankfurckiej Giełdzie Papierów Wartościowych.
Początki przedsiębiorstwa sięgają połowy XIX wieku, gdy niemiecki wynalazca i inżynier Werner von Siemens utworzył w Berlinie 12 października 1847 przedsiębiorstwo Siemens & Halske. W 1848 r. Siemens & Halske zbudowała pierwszą, długości 500 km, długodystansową linię telegraficzną między Berlinem a Frankfurtem nad Menem. W 1850 r. młodszy brat założyciela, Carl Wilhelm von Siemens (Sir William Siemens), otworzył przedstawicielstwo w Londynie, a w 1855 kolejny brat Wilhelma Siemensa – Carl Heinrich von Siemens otworzył przedstawicielstwo w Sankt Petersburgu. Związane to było z zamówieniami rosyjskimi na linie telegraficzne o dużym zasięgu.
Siemens AG zajmuje się inżynierią elektryczną i elektroniką. Działa w następujących segmentach: energia, opieka zdrowotna, przemysł, infrastruktura i miasta, inwestycje kapitałowe i usługi finansowe. Segment Energia oferuje produkty, usługi i rozwiązania w zakresie wytwarzania i przesyłania energii oraz wydobycie, konwersję i transport ropy i gazu[3].
W 1866 r. wynaleziona przez Siemensa prądnica prądu stałego, napędzana przez młyn wodny wykorzystana została do wytworzenia prądu, którym zasilono pierwsze na świecie elektryczne oświetlenie uliczne w Godalming w Wielkiej Brytanii. W 1895 przedsiębiorstwo wygrało przetarg na budowę sieci elektrycznej oraz elektryfikację oświetlenia w Łodzi, ale nie podjęła się jego realizacji. W 1897 r. Siemens & Halske zostało przekształcone w spółkę akcyjną (Aktiengesellschaft – AG).
W 1903 r. w Siemens AG, po przejęciu Schuckertwerke, utworzono dwa działy produkcyjne: pierwszy na bazie istniejącej Siemens & Halske AG – produkujący urządzenia słaboprądowe i drugi Siemens-Schuckertwerkereichsmarek, obroty roczne 800 mln reichsmarek, a liczba zatrudnionych pracowników 137 000. Już w 1936 na koncern przypadało 31% obrotu całego przemysłu elektrotechnicznego. W 1938 r. liczba zatrudnionych zbliżyła się do 190 000 ludzi.
GmbH, zajmujący się urządzeniami silnoprądowymi. W 1929 r. kapitał akcyjny koncernu wynosił 225 mlnSiemens AG zajmował istotną rolę w nazistowskim systemie państwowych monopoli stworzonych na potrzeby gospodarki wojennej III Rzeszy. W czasie II wojny światowej większość produkcji koncernu była kierowana na potrzeby armii. Siemens AG uczestniczył m.in. w produkcji pocisków V-1 i V-2. W 1941 r. kapitał akcyjny wzrósł do 400 mln reichsmarek, a sam koncern zaczął uczestniczyć w grabieży substancji przemysłowej państw okupowanych (w tym Polski i ZSRR). Wykorzystywał także pracę wywiezionych do Niemiec robotników przymusowych, jeńców wojennych oraz więźniów obozów koncentracyjnych – m.in. pracowali oni w zakładach urządzeń silnoprądowych Siemens-Schuckertwerke GmbH, które znajdowały się w pobliżu obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau oraz w zakładach Siemens & Halske AG zlokalizowanych przy obozie koncentracyjnym Groß-Rosen. W 1943 r. koncern zatrudniał 250 000 ludzi (45% całkowitego zatrudnienia w całym przemyśle elektrotechnicznym).
W 1950 r. Siemens & Halske AG rozpoczął produkcję komputerów, półprzewodników, pralek i sztucznych rozruszników serca.
W 1966 r. Siemens & Halske AG, Siemens-Schuckertwerke AG i Siemens-Reiniger-Werkecentralę telefoniczną. W 1988 r. Siemens przejął brytyjską firmę Plessey, działającą w sektorze obronnym, utworzono wtedy firmę Siemens Plessey (zajmującą się m.in. pracami nad udoskonalaniem radarów).
AG połączone zostały w spółkę Siemens AG. W 1980 r. koncern wyprodukował pierwszą cyfrowąW 1990 r. Siemens AG przejął upadającą spółkę Nixdorf Computer AG, tworząc na jej bazie nowe przedsiębiorstwo informatyczne Siemens Nixdorf Informationssysteme AG. Spółka ta została ostatecznie sprzedana w 1999 r., a pod koniec roku zmieniono jej nazwę na Wincor Nixdorf[4]. W 1997 r. Siemens zaprezentował pierwszy na świecie telefon komórkowy z kolorowym wyświetlaczem, działający w systemie GSM. W kwietniu 1999 r. z koncernu wyodrębniona została spółka Infineon – producent podzespołów elektronicznych.
1 października 2005 oddział telefonii komórkowej Siemensa nabyła za 350 milionów euro tajwańska firma BenQ. Równo rok później BenQ przestało finansować spółkę BenQ-Siemens, co spowodowało jej bankructwo.
W 2007 r. koncern został ukarany grzywną 201 mln euro. Według Sądu Krajowego w Monachium władze przedsiębiorstwa dysponowały nielegalnym funduszem (ok. 450 mln euro), który służył do wypłacania łapówek zagranicznym kontrahentom[5]. Siemens oszacował wartość podejrzanych transakcji na 1,3 mld euro[6]. W maju 2010 przed parlamentarną komisją śledczą do brania łapówek przyznał się były grecki minister transportu i komunikacji Tassos Mantelis (przyjął 200 tys. marek w 1998), później przekupywano także lokalnych greckich polityków i osoby z zarządu telekomu OTE . W zamian Siemens otrzymał wart setki milionów kontrakt przed igrzyskami olimpijskimi w 2004 r. Szef greckiej komisji śledczej Iosif Valyrakis zawnioskował, aby Grecja domagała się od Siemensa sądownie 2 mld euro odszkodowania[7].
Pod koniec lata 2011 koncern ogłosił swoje wycofanie z energetyki jądrowej. Decyzja była odpowiedzią na „jasne stanowisko społeczeństwa i polityki w Niemczech za odejściem od energii jądrowej” po katastrofie w japońskiej elektrowni atomowej Fukushima[8].
W marcu 2017 niemiecki koncern przejął Mentor Graphics, amerykańskie przedsiębiorstwo informatyczne.
Obecna działalność Siemens AG koncentruje się na obszarach biznesowych:
Siemens jest jednym z największych na świecie dostawców produktów, usług i kompletnych rozwiązań dla sektora medycznego. Oferta przedsiębiorstwa obejmuje różnorodny sprzęt diagnostyczny i terapeutyczny oraz systemy informatyczne pozwalające placówkom służby zdrowia na bardziej efektywną pracę. Znajduje się w niej zarówno aparatura diagnostyczna dla ultrasonografii, tomografii komputerowej i rentgenodiagnostyki, jak i zestawy audioterapeutyczne. Siemens produkuje także urządzenia do angiografii i kardioangiografii, sprzęt dla medycyny nuklearnej oraz urządzenia obrazujące metodą rezonansu magnetycznego w układzie otwartym, stosowane do diagnostyki oraz zabiegów interwencyjnych.
Nowatorskim i oryginalnym rozwiązaniem Siemensa są sieci komputerowe umożliwiające archiwizację, opracowanie i przesyłanie danych dotyczących pacjentów i poszczególnych przypadków chorobowych, a tym samym pełne i efektywne wykorzystanie specjalistycznego sprzętu.
Państwo | |
---|---|
Siedziba |
Warszawa, ul. Żupnicza 11 |
Forma prawna | |
Strona internetowa |
Główna siedziba polskiej spółki mieści się w Warszawie przy ul. Żupniczej 11. Ponadto przedsiębiorstwo utrzymuje biura regionalne w Toruniu, Elblągu, Gdańsku, Katowicach, Krakowie, Poznaniu, Lublińcu i Wrocławiu.
We Wrocławiu przedsiębiorstwo oprócz biura regionalnego, posiada także SIS PRO Global Delivery Center (dawniej SDC – Siemens Development Center).
Obecne w Polsce spółki zależne grupy Siemens to m.in.: Fujitsu Siemens Computers (produkcja komputerów), Osram (oświetlenie), Modelpol (energetyka), TurboCare (dawniej Energoserwis) w Lublińcu (energetyka), Siemens Industrial Turbomachinery Elbląg (gazownictwo), VA Tech (metalurgia i energetyka), Mentor Graphics w Katowicach (producent oprogramowania do projektowania i produkcji sprzętu elektronicznego).
Wrocławskie Zakłady Elektroniczne Mera-Elwro zostały w 1993 roku sprzedane koncernowi Siemens, który uznał produkcję za nieopłacalną i zlikwidował zakłady, wyburzając większość hal produkcyjnych. Umowa zawierała klauzulę ograniczającą liczbę zwolnionych osób, jednak zwolniono większość pracowników za ich zgodą, w zamian za odprawy.
Filia Siemens AG przyznała się, że w latach 2004–2006 płaciła łapówki wysokiej rangi przedstawicielom państwowej rosyjskiej spółki gazowej. Według szwajcarskiej prokuratury Siemens Industrial Turbomachinery (zarejestrowany dla celu podatkowego w Szwajcarii) w zamian za łapówki zdobyła kontrakty na dostawy turbin gazowych potrzebnych przy budowie gazociągu Jamał-Europa. Po zawarciu ugody na zamknięcie śledztwa, firma zapłaciła 136 tys. USD grzywny w formie dotacji dla Czerwonego Krzyża. Została też pozbawiona zysków z zakwestionowanych transakcji – oszacowanych na 10,6 miliona USD oraz zobowiązana do przekazania ich państwu szwajcarskiemu.
Według Associated Press, mimo że Gazpromu nie wymieniono w tym kontekście z nazwy, jest to jedyna państwowa rosyjska firma gazowa[9].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.