Shanhaiguan (chin. upr. 山海关, chin. trad. 山海關, pinyin Shānhǎiguān) – twierdza znajdująca się około 15 kilometrów[1] na północny wschód od miasta Qinhuangdao[2] w prowincji Hebei, stanowiąca wschodni kraniec Wielkiego Muru Chińskiego.
Twierdza została wzniesiona w 1381 roku[2] przez generała Xu Da[3]. Przez wieki była najważniejszą częścią Wielkiego Muru[3], stanowiącą bramę do Pekinu i północnych Chin[1]. Na północ od Shanhaiguan rozciągały się już terytoria zamieszkane przez plemiona koczownicze[2]. W 1644 roku Wu Sangui wpuścił tędy do Chin Mandżurów pod wodzą Dorgona, którzy podbili kraj i założyli dynastię Qing[4].
Twierdza zamknięta jest od południowego wschodu zatoką Pohaj, zaś od północnego zachodu otoczona górami Yan Shan. Wielki Mur ma w tej okolicy 26 kilometrów długości, 12 metrów wysokości i szerokość 10 metrów[3]. W miejscu zwanym Laolongtou (Głową Starego Smoka)[5] mur wbiega na długość 23 metrów w zatokę Pohaj[6].
Główna brama, nosząca nazwę Zhendong, znajduje się we wschodniej części twierdzy[7]. Wznosi się nad nią dwupiętrowa wieża o wysokości 13,7 m, nazywana "pierwszym przejściem pod Niebem"[2]. Pozostałe bramy to Ying’en od zachodu, Wangyuan od południa i Weiyuan od północy[7].
W okolicach Shanhaiguan znajduje się wiele atrakcji turystycznych, m.in. fort Weiyuan[7] czy pochodząca z czasów dynastii Song świątynia Mengjiangnu[2].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
