 Santo Spirito od zachodu | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Akwen | |
| Powierzchnia |
0.0253 km² |
| Populacja (2001) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej  | |
Położenie na mapie Włoch  | |
 45°24′01″N 12°20′03″E/45,400278 12,334167
| |
Santo Spirito (wł. Święty Duch) − wyspa Laguny Weneckiej na północy Morza Adriatyckiego, u wybrzeży Wenecji Euganejskiej.
Położona jest między wyspami Poveglią a San Clemente. Dała nazwę kanałowi, którego wody ją oblewają. Ma powierzchnię 2,53 he[2].
W 1140 wyspę zajmowała wspólnota kanoników regularnych. W 1380 wyspa należała do cystersów. W 1430 na wyspie osiedlili się augustianie. Eremici ci wznieśli nowy kościół według projektu Jacopo Sansovino. Świątynie ozdobiły m.in. dzieła Jacopo Palmy starszego oraz Tycjana. Papież Aleksander VII rozwiązał zakon w 1656. Władze miasta sprzedał część dóbr, przeznaczając uzyskane fundusze na cele militarne. Dzieła sztuki trafiły do Bazyliki Santa Maria della Salute w Wenecji (Święty Marek na tronie ze świętymi Tycjana czy Wesele w Kanie Galilejskiej Jacopo Tintoretto)[3][4].
Gdy Republika Wenecka utraciła Kretę na rzecz Turcji Osmańskiej, działający na niej franciszkanie obserwanci poprosili o pozwolenie na osiedlenie się Santo Spirito. Franciszkanie mieli swój klasztor na wyspie do 1806. W czasach napoleońskich klasztor uległ kasacie, a dobra rozproszeniu. Zakonników zgrupowano w klasztorze San Giobbe w Wenecji. Wyspę przeznaczono na cele militarne. W czasie II wojny światowej na wyspie istniał magazyn materiałów wybuchowych[4]. Wyspa jest własnością padewskiej spółki Poveglia[5].
| Duże wyspy | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wyspy mierzei | |||||||
| Wyspy Laguny Północnej |
| ||||||
| Wyspy Laguny Południowej |
| ||||||
| Wyspy ufortyfikowane |
| ||||||
| Wyspy zanikające |
|
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
