Urodziła się w Helsinkach, w wieku 8 lat wraz z rodziną przeniosła się do Pirkkali[1]. Pracowała jako pakowaczka, sprzedawczyni oraz przy doręczaniu czasopism[2]. W 2012 ukończyła prawo administracyjne na Uniwersytecie w Tampere (UTA)[3], a w 2017 uzyskała magisterium z prawa administracyjnego na tejże uczelni[4].
Zaangażowała się w działalność polityczną w ramach Socjaldemokratycznej Partii Finlandii. W latach 2010–2012 była wiceprzewodniczącą młodzieżówki partyjnej[3]. W 2014 została drugą wiceprzewodniczącą partii socjaldemokratycznej[5], a w 2017 pierwszą wiceprzewodniczącą tego ugrupowania[3].
W 2008 wystartowała w wyborach samorządowych[6], jednakże nie została wybrana[7]. W 2012 uzyskała mandat radnej Tampere[8], a 21 stycznia 2013 została przewodniczącą rady tego miasta[9][10].
6 czerwca 2019 objęła stanowisko ministra transportu i komunikacji w nowo utworzonym koalicyjnym rządzie Anttiego Rinne[13][14]. 8 grudnia 2019, kilka dni po złożeniu dymisji przez Anttiego Rinne, Socjaldemokratyczna Partia Finlandii wskazała ją jako swoją kandydatkę na nowego premiera[15]. 10 grudnia 2019 parlament zatwierdził ją na tym stanowisku stosunkiem głosów 99 za do 70 przeciw (przy 30 posłach nieobecnych)[16]. Tego samego dnia jej gabinet został zaprzysiężony przez prezydenta Sauliego Niinistö, rozpoczynając tym samym urzędowanie[17][18].
23 sierpnia 2020 zastąpiła Anttiego Rinne również na funkcji przewodniczącego socjaldemokratów[19]. W 2023 kierowana przez nią partia zajęła w wyborach trzecie miejsce (zwiększając przy tym o 3 mandaty swoją poselską reprezentację). Sanna Marin została wówczas po raz kolejny wybrana do fińskiego parlamentu[20]. Urząd premiera sprawowała do 20 czerwca 2023, kiedy to zastąpił ją Petteri Orpo, lider zwycięskiej Partii Koalicji Narodowej[21].
We wrześniu 2023 na funkcji przewodniczącego SDP zastąpił ją Antti Lindtman[22]. W tym samym miesiącu ogłosiła rezygnację z zasiadania w parlamencie w związku z objęciem stanowiska doradcy w think tanku Tony Blair Institute for Global Change[23].
W 2004 poznała Markusa Räikkönena[32], w 2005 razem przeprowadzili się do Tampere[1]. W 2018 urodziła się ich córka Emma[33][34]. W 2020 para zawarła związek małżeński[35]. W maju 2023 małżonkowie wystąpili o orzeczenie rozwodu[36].
↑Teija Sutinen: Sateenkaariperheen lapsi nousi Sdp:n puolue-eliittiin. hs.fi, 2014-05-09. [dostęp 2015-12-28]. (fiń.).
↑Jukka Vuokola: Kahden äidin perheessä kasvanut Sanna Marin: Meidän perheemme ei ole rikkinäinen, yhteiskunta on. aamulehti.fi, 2014-02-22. [dostęp 2015-12-28]. (fiń.).
↑Emmi Laukkanen: Sateenkaariperheessä kasvanut Sanna Marin: „Meitä ei tunnustettu oikeaksi perheeksi”. menaiset.fi, 2015-05-21. [dostęp 2015-12-28]. (fiń.).
↑Sateenkaariperheen tytär valtuuston johtoon Tampereella. iltasanomat.fi, 2013-01-10. [dostęp 2015-12-28]. (fiń.).
↑Jutta Sarhimaa: Tämä nainen aikoo panna eduskunnan kuriin ja demarit uusiksi – ja toruu nyt fitnesskellokansaa. hs.fi, 2015-04-25. [dostęp 2019-06-10]. (fiń.).
↑Tamperelaisesta baarista Kesärantaan – näin Sanna Marinin ja Markus-puolison 16-vuotinen rakkaustarina on edennyt. is.fi, 2020-08-02. [dostęp 2020-08-03]. (fiń.).
↑Sanna Marin suunnitteli tyttärelleen isoisoäitinsä nimeä, mutta ystävä vei sen nenän edestä: „Se oli onni onnettomuudessa”. iltalehti.fi, 2018-05-12. [dostęp 2019-12-10]. (fiń.).
↑Kirsi Matson-Mäkelä: Kansanedustaja Sanna Marinille syntyi vauva. yle.fi, 2018-01-31. [dostęp 2019-12-10]. (fiń.).
↑Leena Ylimutka: Pääministeri Sanna Marin meni naimisiin – julkaisi herkän kuvan: „Sinä olet minulle se oikea”. iltalehti.fi, 2020-08-01. [dostęp 2020-08-03]. (fiń.).
↑Finland prime minister divorces husband. reuters.com, 2023-05-10. [dostęp 2023-05-10]. (ang.).