ResponseEve, a responsive template by SiGa

Samogłoska otwarta, samogłoska niska – typ samogłoski występujący niemal w każdym języku. Definiującą cechą samogłoski otwartej jest to, że w trakcie wymawiania język odsunięty jest maksymalnie od podniebienia. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA cztery samogłoski otwarte posiadają odrębne symbole:

• samogłoska otwarta przednia niezaokrąglona [a] - jedyna samogłoska otwarta występująca w języku polskim (jest jednak centralna - [ä]).
• samogłoska otwarta przednia zaokrąglona [ɶ]
• samogłoska otwarta tylna niezaokrąglona [ɑ]
• samogłoska otwarta tylna zaokrąglona [ɒ]

W dialekcie miasta Hamont języka limburskiego otwarte przednie [aː], otwarte centralne [äː] i otwarte tylne [ɑː] są odrębnymi fonemami^[1][2]. Takie potrójne rozróżnienie jest bardzo rzadko spotykane.

W latach 2011–2012 komitet Międzynarodowego Towarzystwa Fonetycznego zagłosował przeciw dodaniu do MAF odrębnego symbolu (ᴀ) dla samogłoski otwartej centralnej niezaokrąglonej^[3]. Symbolem tym samogłoska [ä] oznaczana jest w kręgach sinologicznych.

	Przednie		Centralne		Tylne
Przymknięte	i • y ɨ • ʉ ɯ • u ɪ • ʏ • ʊ e • ø ɘ • ɵ ɤ • o ə ɛ • œ ɜ • ɞ ʌ • ɔ æ •  ɐ a • ɶ ɑ • ɒ
Prawie przymknięte
Półprzymknięte
Średnie
Półotwarte
Prawie otwarte
Otwarte

Przypisy

Bibliografia

• International Phonetic Association: Handbook of the International Phonetic Association. Cambridge: Cambridge University Press, 1999. ISBN 978-0-521-65236-0. (ang.)
• Patricia A. Keating. IPA Council votes against new IPA symbol. „Journal of the International Phonetic Association”. 42 (2), s. 245, 2012. DOI: 10.1017/S0025100312000114 (ang.). 
• Jo Verhoeven. The Belgian Limburg dialect of Hamont. „Journal of the International Phonetic Association”. 37 (2), s. 219–225, 2007. DOI: 10.1017/S0025100307002940 (ang.).