Sługa Boży (łac. Servus Dei) – określenie stosowane w Kościele katolickim oznaczające osobę zmarłą, otoczoną kultem prywatnym, wobec której rozpoczęto proces beatyfikacyjny.
W powszechnym znaczeniu chrześcijańskim (i w niektórych innych tradycjach religijnych, np. arabska nazwa Abdullah عبد الله dosłownie oznacza „sługa boży”) określenie „sługa boży” jest używane jako określenie osoby, która uważana jest za pobożną i bogobojną w swej wierze.
Chociaż formalnie najczęściej używane jest w stosunku do tych, których rozpoczął się proces beatyfikacyjny[1] (w Kościele katolickim), tak naprawdę może być użyte w stosunku do każdego chrześcijanina. Kościoły wschodnie na przykład używają tego określenia do opisania wierzącego przystępującego do otrzymania Eucharystii (Komunii Świętej). W związku z tym na tym etapie nie stanowi to deklaracji Kościoła na temat życia i wiary danej osoby.
Kiedy Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych przychylnie oceni życie i cnoty kandydata, a jej relację zatwierdzi papież, zostaje ogłoszony dekret o heroiczności cnót Positio super virtutibus, a zmarłemu przysługuje tytuł „Czcigodny Sługa Boży”[2].
Lista może być niepełna.
A – B – C – D – E – F – G – H – I – J – K – L – Ł – M – N – O – P – R – S – Ś – T – U – W – Z – Ż
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.