Ryczące czterdziestki (ang. Roaring Forties), strefa ryczących czterdziestek – pas wód oceanicznych biegnący nieprzerwanie wokół południowej półkuli kuli ziemskiej, w przybliżeniu pomiędzy 40° i 50° szerokości geograficznej południowej, wzdłuż którego wieją stałe wiatry zachodnie, o bardzo dużej prędkości, będące powodem częstych sztormów[1][2]. Rejon związany z działalnością cyklonów w południowej strefie niskiego ciśnienia. Akwen trudny nawigacyjnie i niebezpieczny dla statków[3].
Znajduje się w nim niewiele lądów: pas ten obejmuje południowy fragment kontynentu Ameryki Południowej (Patagonia), Tasmanię i południową część Nowej Zelandii, a oprócz tego wyłącznie wyspy subantarktyczne, takie jak Wyspy Kerguelena[4].
Pierwszym człowiekiem, który samotnie przepłynął przez ryczące czterdziestki dookoła świata, był Argentyńczyk Vito Dumas w latach 1942–1943[5].
Nazwa pochodzi od 40° szerokości geograficznej południowej; została nadana przez marynarzy.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.