Wolność wyznania jest zagwarantowana przez Konstytucję Hiszpańską. Według szacunków Centrum Badań Socjologicznych w Madrycie przeprowadzonych w styczniu 2022 roku większość (57,6%) społeczeństwa przyznaje się do katolicyzmu, ale mniej niż jedna piąta (18,9%) uczestniczy we mszy lub spowiada się. Drugą co do wielkości grupą są osoby niereligijne i niewierzące (38,1%), których liczba w ostatnich latach stale się zwiększa. 2,8% twierdzi, że należy do religii innej niż katolicka[1]. Inne badania szacują większą liczbę mniejszości religijnych, w tym: muzułmanie (2 mln)[2], protestanci (1,5 mln)[2] i prawosławni (0,9 mln)[3].
Według najnowszego sondażu Eurobarometru z 2010 roku odpowiedzi mieszkańców Hiszpanii na pytania w sprawie wiary były następujące[4]:
Katolicyzm stał się oficjalną religią Hiszpanii w 589 roku. Pojawienie się politycznego liberalizmu, na początku XIX wieku doprowadziło do serii konfliktów między Kościołem a państwem, zwłaszcza o ziemię i kontrolę kształcenia. Katolicyzm pozostał oficjalną religią państwa do Drugiej Republiki Hiszpańskiej (1931–1936). Po zakończeniu wojny domowej w Hiszpanii, generał Francisco Franco przywrócił katolicyzm jako religię państwową i zachował ten status do czasu proklamowania konstytucji z 1978 roku. Od tego czasu Hiszpania nie posiada oficjalnej religii, ale Kościół katolicki nadal otrzymuje wsparcie finansowe od państwa. Legalizacja rozwodów i aborcji, oraz reform edukacyjnych w 1980 roku przyniosła Kościołowi kolejny raz konflikt z rządem[5].
Odbiciem malejącej roli Kościoła i religii w Hiszpanii są drastyczny kryzys powołań i niedobór duchowieństwa, upowszechniający się relatywizm moralny, daleko posunięta tolerancja wobec antykoncepcji, aborcji, eutanazji, kohabitacji czy małżeństw homoseksualnych. Szczególnie młode pokolenie krytyczne jest wobec postaw i doktryn Kościoła odnośnie do etyki seksualnej i życia małżeńsko-rodzinnego. Młode pokolenie także w największym stopniu skłania się ku indywidualnej wierze bądź bezwyznaniowości. W 2005 roku zaledwie połowa młodzieży utożsamiała się z katolicyzmem, z czego jedynie 10% było zaangażowanych religijnie, a niespełna 4% systematycznie praktykowało. Z drugiej strony w obliczu gwałtownej laicyzacji życia publicznego, reformom rządzącej PSOE i napływowi muzułmańskich imigrantów widoczna jest także aktywna działalność organizacji katolickich mobilizujących prawicowe ugrupowania polityczne i zwolenników odnowy moralnej i tradycyjnych wartości rodzinnych i katolickich. Ruchy te jednak wydają się być w mniejszości.
W roku 2004 Federacja Jednot Ewangelickich w Hiszpanii (FEREDE) zwracała uwagę na brak wystarczającej neutralności religijnej w Hiszpanii. Zdaniem FEREDE kolejne rządy sprawujące władzę od czasu wprowadzenia konstytucji w 1978 znoszącej w Hiszpanii państwo wyznaniowe, zrobiły zbyt mało w walce z trwającą od setek lat dyskryminacją mniejszości religijnych[6][7].
Największe wspólnoty religijne w 2010 roku, według Operation World[8]:
| Lp. | Religia/kościół | Liczba wiernych | Procent ludności |
|---|---|---|---|
| 1. | Kościół katolicki | 34 010 tys. | 74,8% |
| 2. | Islam | 1 090 tys. | 2,4% |
| 3. | Kościoły prawosławne | 562 tys. | 1,24% |
| 4. | Judaizm | 318 153 | 0,7% |
| 5. | Zielonoświątkowcy | 311 989 | 0,7% |
| 6. | Ewangelikalni | 150 tys. | 0,33% |
| 7. | Świadkowie Jehowy | 120 tys. (2022)[9] | 0,25% |
| 8. | Kościół Anglikański | 76 tys. | 0,17% |
| 9. | Mormoni | 45,5 tys. | 0,1% |
| 10. | Hinduizm | 0,1% | |
| 11. | Buddyzm | 0,1% |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.