Religia na Jamajce do czasów kolonizacji europejskiej była zdominowana przez Indian. Tainowie zajmowali wyspę od połowy pierwszego tysiąclecia, a ich kultura i wierzenia przetrwały do dziś[1]. Chrześcijaństwo zostało wprowadzone przez hiszpańskich osadników, którzy przybyli na Jamajkę w 1509 roku. Tak więc w czasach kolonialnych jako pierwszy na wyspę został wprowadzony Kościół rzymskokatolicki[2].
Wraz z kolonizacją brytyjską (1655) aktywne stały się misje protestanckie, zwłaszcza baptystów, które odegrały kluczową rolę w zniesieniu niewolnictwa, oraz metodystów i prezbiterian, którzy wnieśli znaczący wkład w edukację[2].
Większość Jamajczyków to protestanci. Do największych wyznań należą obecnie zielonoświątkowcy i adwentyści dnia siódmego. Tylko niewielka część Jamajczyków uczęszcza do kościoła anglikańskiego, który jako Kościół Anglii był jedynym oficjalnie uznanym kościołem na wyspie do 1870 roku[3].
Inne mniejsze wyznania protestanckie obejmują braci morawskich, Kościół Boży (Anderson), Zjednoczony Kościół na Jamajce i Kajmanach (kalwini), Religijne Towarzystwo Przyjaciół (kwakrzy) i Zjednoczony Kościół Chrystusa[3].
Istnieją pewne ruchy religijne, które łączą elementy zarówno chrześcijaństwa, jak i tradycji Afryki Zachodniej. Do takich religii należą Kumina i Revival Zion. Ponad jedną piątą populacji stanowią osoby niereligijne[3].
Kościół katolicki był na wyspie zakazany przez Brytyjczyków aż do 1837 roku[2]. Jedynie 2% Jamajczyków należy do Kościoła katolickiego. Obecnie wolność religijna jest zagwarantowana przez konstytucję Jamajki[3].
Od lat 30. XX wieku rastafari jest ważnym ruchem religijnym i kulturalnym na Jamajce i przyciąga zwolenników z najbiedniejszych społeczności wyspy, chociaż stanowi jedynie niewielką część całej populacji. Rastafarianie wierzą w boskość cesarza Haile Syllasje I z Etiopii, oraz w ostateczny powrót swoich wygnanych wyznawców do Afryki. Rastafarianizm stał się znany na całym świecie dzięki swoim skojarzeniom z muzyką reggae i jednymi z najpopularniejszych muzycznych gwiazd Jamajki[3].
W przeszłości Rastafarianie często byli dyskryminowani przez władze państwa. W ostatnich latach liderzy rastafarian zgłosili wzrost tolerancji i akceptacji społecznej[4].
Jamajka ma również niewielką populację żydowską, hinduską, oraz niewielką liczbę muzułmanów i buddystów[3]. Istnieje również oddział Etiopskiego Kościoła Ortodoksyjnego Tewahedo[3]. Świadkowie Jehowy podają, że mają na Jamajce 11 361 głosicieli (0,4%)[5], a mormoni zgłaszają 6668 członków (0,2%) kościoła[6].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.