Reguła de Wahla – reguła słowotwórcza opracowana przez językoznawcę Edgara de Wahla i zastosowana w stworzonym przezeń sztucznym języku occidental. Służy ona do tworzenia pewnych form gramatycznych od innych (np. rzeczowników od czasowników).
Bezokoliczniki czasowników w języku occidental mają najczęściej końcówkę -ar albo -er. Rdzeń otrzymuje się w następujący sposób:
Owe sześć wyjątków to:
oraz czasowniki utworzone z nich za pomocą przedrostków.
Jako że reguła składa się z trzech części, często określana jest jako "trzy reguły de Wahla".
Czasowniki tworzy się z rzeczowników i przymiotników, usuwając końcówki i otrzymując rdzeń. Po dodaniu -r albo -er otrzymuje się w większości przypadków bezokolicznik: decora/t/ion, decora/t-, decora/r.
Reguła ta została zastosowana w języku occidental. Po ewentualnej modyfikacji możliwe jest zastosowanie tej reguły do tworzenia nowych form wyrazowych zwłaszcza w językach romańskich lub w tych, które zapożyczają słownictwo z języków romańskich.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.