Pomnik Ram Mohana Roja w College Green, w Bristolu

Rammohan Ray (także Rammohan Roy, bengali রাজা রামমোহন রায় Radźa Rammohon Raj, dewanagari राजा राममोहन राय, trl. Rājā Rāmmohan Rāy, ang. Ram Mohan Roy) (ur. 22 maja 1772 w Radhanagar w Bengalu, zm. 27 września 1833 w Stapleton, Bristol) – indyjski pisarz, publicysta, reformator społeczny i religijny, nazywany Ojcem Indii nowożytnych oraz Ojcem renesansu bengalskiego. Twórca ruchu Brahmo Samadź (Stowarzyszenie wyznawców Brahmana).

Pochodził z ortodoksyjnej rodziny bramińskiej. Raj to skrót od tytułu mongolskiego Raya Rayan, który otrzymał jego pradziadek za służbę pod nawabem Bengalu[1].

Władał biegle arabskim, angielskim, perskim, sanskrytem, bengalskim, łaciną, greką i hebrajskim. Dzięki intensywnym i długotrwałym studiom posiadł gruntowną wiedzę na temat islamu, chrześcijaństwa, zoroastryzmu i buddyzmu. Łącząc ją z wisznuizmem i śiwaizmem stworzył własny, oryginalny system religijno-filozoficzny. Zakładał on istnienie jednego i tego samego, Wiecznego, Niezmierzonego i Nieosiągalnego Bytu. Wykluczał kult posągów oraz wizerunków bóstw. Postulował oczyszczenie hinduizmu ze wszelkich form politeizmu. W 1828 lub 1829 roku w Kalkucie, Mohan Roy założył – opierając się na wspomnianych ideach – stowarzyszenie Brahma Samadź, które do dzisiaj odgrywa ważną rolę w życiu społecznym i religijnym Indii.

W swoich pismach przeciwstawiał się małżeństwom dzieci, sati, bałwochwalstwu[2]. Krytykował również system kastowy, opowiadając się jednocześnie za edukacją kobiet.

Był pierwszym Indusem, który opublikował (w języku angielskim) swoje refleksje na temat Brytyjczyków i ich miejsca w indyjskim społeczeństwie, a także najprawdopodobniej pierwszym hindusem, który na określenie swojej religii użył angielskiego słowa hinduism[3].

Jest również uznawany za założyciela prasy w języku bengalskim (Samćar Darpan)[4].

Jego osiągnięcia zostały docenione w Europie. W 1824 otrzymał honorowe członkostwo Francuskiego Towarzystwa Azjatyckiego[5].

Twórczość

  • Abridgement of the Vedanta (1816)
  • A Defence of Hindoo Theism (1817)[6]
  • A Second Conferences (1820)
  • The Precepts of Jesus:The Guide to Peace and Happiness (1820)[7]
  • Appeals to the Christian Public (1820 - 1823)
  • Brief remarks regarding modern encroachments on the ancient rights of females (1822)[8]
  • subkomentarze do Upaniszadów Kena i Mundaka

Bibliografia

Przypisy

  1. Bruce Carlise Robertson: 1.Twórczość w języku angielskim Radźy Rammohana Raya. W: Historia anglojęzycznej literatury indyjskiej. Arvind Krishna Mehrotra(red.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2007, s. 55, seria: Literatury orientalne. ISBN 978-83-89899-72-9.
  2. Rodzinapolska.pl: Utopijny raj - New Age. [dostęp 2010-01-12]. (pol.).
  3. Kulturalnysklep.pl: Hinduizm. [dostęp 2010-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 maja 2015)]. (pol.).
  4. XX Konsolidacja władzy brytyjskiej 1848-1858. W: Jan Kieniewicz: Historia Indii. Wyd. 2. Wrocław: Ossolineum, 1985, s. 599. ISBN 83-04-01896-9.
  5. Books.google.pl: A history of Indian literature in English. [dostęp 2010-01-12]. (ang.).
  6. Openlibrary.org: [http://openlibrary.org/b/OL18684211M/defence_of_Hindoo_theism A defence of Hindoo theism in reply to the attack of an advocate for idolatry, at Madras]. [dostęp 2010-01-13]. (ang.).
  7. Opoka.org.pl: Krzyż i tęcza. Aspekty chrystologii w horyzoncie hinduizmu. [dostęp 2010-01-12]. (pol.).
  8. Ceeby.com: Raja Ram Mohan Roy. [dostęp 2010-01-12]. (pol.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się