Zdania pytające i przeczące w języku angielskim – zmiany w strukturze zdań angielskich w formie pytającej i przeczącej.
W języku angielskim istnieją dwa sposoby zadawania pytań: przez inwersję i z użyciem operatora.
Część zdań angielskich tworzonych jest z użyciem czasowników posiłkowych: be, have oraz czasowników modalnych: will, must, can, may, should, np. I am working now. He has seen a ghost. W tym przypadku pytania tworzy się przez inwersję podmiotu z czasownikiem posiłkowym lub modalnym[1]:
Czasy, w których pytania tworzy się przez inwersję:
Jeśli zdanie nie zawiera czasownika posiłkowego bądź modalnego, pytania tworzy się z pomocą czasownika do, który zachowuje się jak czasownik posiłkowy[1]:
W przypadku trzeciej osoby liczby pojedynczej operator absorbuje -s z końcówki czasownika i zmienia swą formę w does[1]:
Pytania z użyciem operatora możliwe są w dwóch czasach: Present Simple iPast Simple. W Past Simple operatorem jest forma przeszła czasownika do: did. W formie pytającej występuje forma bezokolicznika czasownika[2]:
W pytaniach o rozstrzygnięcie (Yes/No questions) pytający oczekuje potwierdzenie lub zaprzeczenie treści całego zdania. Pytania te zawsze zaczynają się od operatora bądź czasownika posiłkowego lub modalnego[3]:
Odpowiedzią na takie pytanie jest słowo yes lub no i czasownik posiłkowy lub operator[3] i ewentualnie przeczenie:
Pytania szczegółowe zwane są również pytaniami o uzupełnienie lub Wh questions. Pytania te rozpoczyna wyraz pytający lub grupa wyrazów, a całość zdania zachowuje szyk zdania pytającego[3]:
Jeśli pytanie dotyczy podmiotu, inwersja nie występuje, a w czasie teraźniejszym i przeszłym nie używa się czasownika do[3]:
Pytanie o uzupełnienie ma intonację opadającą.
| |||||||||||||||||||||||||
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
Wikimedia Commons