Przetoczenie krwi wynaczynionej śródoperacyjnie, śródoperacyjna autotransfuzja, śródoperacyjne odzyskiwanie krwi – rodzaj autotransfuzji, w której przetaczana jest wynaczyniona śródoperacyjnie i odzyskana z pola operacyjnego własna krew chorego[1].
Metoda polega na aspiracji przez operatora wynaczynionej krwi z pola operacyjnego. Odzyskana krew po dodaniu antykoagulantu jest gromadzona w zbiorniku. Po uzyskaniu określonej objętości zebranej krwi jest ona odwirowywana, a następnie mieszana z solą fizjologiczną. Odwirowana krew jest gromadzona w kolejnym pojemniku i może zostać przetoczona choremu lub magazynowana w celu późniejszego wykorzystania[2][3].
Uzyskana krew charakteryzuje się wysokim hematokrytem wynoszącym około 50–60%, niską ilością wolnej hemoglobiny, bardzo małą ilością płytek krwi (trombocytów) i jest pozbawiona czynników krzepnięcia[2].
Metoda znajduje zastosowanie w operacjach z przewidywaną dużą utratą krwi, szczególnie w zabiegach ortopedycznych, kardiochirurgicznych i chirurgii naczyniowej. Wykorzystuje się ją także u chorych z obecnymi przeciwciałami do antygenów krwinek czerwonych, u których nie można dobrać krwi zgodnej. Metoda śródoperacyjnego odzyskiwania krwi może być akceptowalnym postępowaniem u osób, które z przyczyn światopoglądowych nie wyrażają zgody na przetoczenie krwi[1].
Metoda nie może być wykorzystana w przypadku braku jałowości pola operacyjnego oraz stosowania środków hemostatycznych celem hamowania krwawienia czy płukania pola operacyjnego środkami do stosowania miejscowego[1][2]. Do przeciwwskazań należy również choroba nowotworowa oraz ryzyko zanieczyszczenia krwi wodami płodowymi podczas operacji ginekologicznych u kobiet ciężarnych (ryzyko zatoru płuc wodami płodowymi)[2].
Do powikłań śródoperacyjnej autotransfuzji należą[2]:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
