Prowincja wielkopolska – prawno-administracyjna jednostka terytorialna Korony, część składowa Rzeczypospolitej Obojga Narodów, do 1795 roku. Prowincja obejmowała 13 województw, a od 1768 roku 14 województw. Siedzibą władz prowincji był Poznań.
Wszystkie prowincje polsko-litewskie mają swe źródło w nadaniu w 1347 przez Kazimierza III Wielkiego osobnych statutów występujących w historiografii pod wspólną nazwą „statuty wiślicko-piotrkowskie” dla Wielkopolski i Małopolski, a jeszcze głębsze w rozbiciu dzielnicowym. Po unii lubelskiej obok prowincji wielkopolskiej Rzeczpospolita Obojga Narodów dzieliła się jeszcze na prowincję małopolską oraz prowincję litewską.
Do prowincji wielkopolskiej zaliczano zwyczajowo Wielkopolskę, Mazowsze i Prusy Królewskie. W skład prowincji wchodziło 13 województw (od 1768 14 województw)[1][2]:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
