Propercjusz (łac. Sextus Propertius ur. ok. 50 p.n.e., zmarł pomiędzy 15 – 2 p.n.e.) – poeta starożytnego Rzymu[1]. Wiadomości o jego prywatnym życiu są skąpe. Wcześnie stracił ojca[2], ale otrzymał gruntowne wykształcenie od matki[2]. Dotknęła go częściowa konfiskata rodzinnego majątku, dokonana dla zaspokojenia potrzeb żołnierzy zwycięskiego w wojnie domowej Oktawiana Augusta[2]. Pisał elegie miłosne, najbardziej znane poświęcone kobiecie imieniem Cynthia[1]. Również treny (poświęcone m.in. Marcellusowi, siostrzeńcowi Oktawiana Augusta). Na zamówienie Mecenasa stworzył również kilka utworów opisujących genezę niektórych zwyczajów, budowli czy pomników w Rzymie. Liryka poety uchodzi za trudną z uwagi na skrótowość stylu[1] i liczne dygresje[1]. Jego wiersz jest swobodniejszy niż wiersz Owidiusza[2], ale bardziej regularny niż wiersz Katullusa[1]. Twórczość Propercjusza nie była znana w średniowieczu[1], natomiast w renesansie stała się sławna[1]. Wywarła ona wtedy wpływ na wielu poetów europejskich, w tym na Jana Kochanowskiego[1].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.