Princeps senatus (łac. pierwszy w senacie, najznakomitszy senator), w starożytnym Rzymie tytuł nadawany senatorowi, którego cenzorowie jako pierwszego umieścili na liście członków senatu. Tytuł nadawano na pięć lat; oprócz prestiżu stwarzał on wymierne korzyści – uhonorowany w ten sposób senator rozpoczynał dyskusję nad złożonymi wnioskami, co mogło znacząco wpłynąć na jej przebieg.

W okresie republiki funkcję tę sprawowali patrycjusze – zazwyczaj byli konsulowie. W epoce cesarstwa miano princeps senatus przyjmowali kolejni cesarze, choć już Oktawian August znacząco ograniczył rolę senatu w strukturze władzy państwowej.

Zobacz też

Urzędy w starożytnym Rzymie
Cursus honorum
Inne ważne magistratury
Specjalne magistratury
Niższe magistratury
Tytuły

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się