Posłowie IX kadencji do Parlamentu Europejskiego zostali wybrani w wyborach przeprowadzonych w 28 państwach członkowskich Unii Europejskiej pomiędzy 23 a 26 maja 2019. W głosowaniu wyłoniono 751 eurodeputowanych na pięcioletnią kadencję, która rozpoczęła się 2 lipca 2019[1]. W trakcie kadencji na skutek brexitu liczbę miejsc w PE IX kadencji zmniejszono do 705.
Na pierwszym posiedzeniu 3 lipca 2019 przewodniczącym PE został David Sassoli z Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów[2]. 11 stycznia 2022 po jego śmierci kierownictwo nad Parlamentem Europejskim tymczasowo objęła Roberta Metsola[3], którą 18 stycznia wybrano na nową przewodniczącą PE IX kadencji[4].
Grupy polityczne
W Parlamencie Europejskim IX kadencji przed jej rozpoczęciem powołano siedem grup politycznych[5]:
W lipcu 2019 EUL / NGL wybrała stałe władze, współprzewodniczącymi grupy zostali Martin Schirdewan i Manon Aubry (Francja)[13]. W październiku 2021 funkcję przewodniczącego RE objął Stéphane Séjourné (Francja)[14]. W styczniu 2024 tymczasowym liderem grupy został Malik Azmani[15], w tym samym miesiącu na nowego przewodniczącego frakcji wybrana została Valérie Hayer[16]. We wrześniu 2022 z zajmowanego stanowiska odeszła Ska Keller[17], w następnym miesiącu funkcję współprzewodniczącej grupy G / EFA objęła Terry Reintke[18]. W październiku 2022 z Europarlamentu odszedł współprzewodniczący ECR Raffaele Fitto[19]; w lutym 2023 współprzewodniczącym frakcji w jego miejsce został Nicola Procaccini[20].
W styczniu 2021 frakcja EUL / NGL przyjęła nazwę Lewica w Parlamencie Europejskim[21].
Kwestia liczby i obsady mandatów
Hiszpania
Na początku kadencji nieobsadzone pozostały trzy mandaty uzyskane przez przedstawicieli katalońskich ugrupowań separatystycznych: aresztowanego Oriola Junquerasa (AR-ERC) oraz przebywających na emigracji Antoniego Comína i Carlesa Puigdemonta (LpE). Ich wybór został unieważniony przez hiszpańską komisję wyborczą[22], co skutkowało odwołaniami na drodze sądowej[23]. Parlament Europejski na początku stycznia 2020 uznał całą trójkę za legalnie wybranych europosłów ze skutkiem od początku kadencji[24]. Ostatecznie jednak przewodniczący PE wygasił mandat Oriola Junquerasa[25] (ze skutkiem na 2 stycznia 2020), a mandat przypadł kolejnemu kandydatowi na liście.
Brexit i jego następstwa
W związku z planami opuszczenia UE przez Wielką Brytanię 29 marca 2019 wybory miały się odbyć w 27 pozostałych państwach członkowskich. W 2018 ustalono zatem, że 27 z 73 brytyjskich mandatów zostanie rozdzielonych między 14 krajów posiadających dotąd zbyt małą proporcjonalnie reprezentację poselską. Pozostałe 46 miejsc miało pozostać nieobsadzonych i wykorzystanych w razie ewentualnego rozszerzenia Unii Europejskiej[26][27]. Niemożność podjęcia decyzji przez władze brytyjskie co do sposobu opuszczenia UE doprowadziła tymczasowo do przesunięcia daty ustania członkostwa na 31 października 2019[28], a w konsekwencji do konieczności przeprowadzenia wyborów także w Wielkiej Brytanii. Do czasu brexitu reprezentacje parlamentarne 14 państw członkowskich nie zostały powiększone o 27 przydzielonych mandatów, a Parlament Europejski nie został zmniejszony do 705 posłów.
W związku z wystąpieniem Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej kadencji brytyjskich europosłów IX kadencji zakończyła się 31 stycznia 2020[29]. Dopiero to pozwoliło na zaprzysiężenie 27 nowych deputowanych z 14 państw członkowskich.
↑Aubry & Schirdewan to lead Left’s challenge to EU policy. guengl.eu, 18 lipca 2019. [dostęp 2019-07-18]. (ang.).
↑Maïa de La Baume: Stéphane Séjourné elected as Renew Europe leader. politico.eu, 19 października 2021. [dostęp 2021-11-10]. (ang.).
↑Nicholas Vinocur: Who will head EU leaders’ table after Charles Michel?. politico.eu, 12 stycznia 2024. [dostęp 2024-01-13]. (ang.).
↑Mared Gwyn Jones: French MEP Valérie Hayer elected president of liberal group Renew Europe. euronews.com/, 25 stycznia 2024. [dostęp 2024-01-25]. (ang.).
↑Change of name of GUE/NGL group to be announced on Monday 18 January. agenceurope.eu, 15 stycznia 2021. [dostęp 2022-11-27]. (ang.).
↑Catalan separatists unable to take seats in European Parliament. elpais.com, 21 czerwca 2019. [dostęp 2019-07-02]. (ang.).
↑Katalońscy separatyści przegrali przed unijnym sądem. tvn24.pl, 2 lipca 2019. [dostęp 2019-07-02].
↑Parliament to recognize jailed Catalan separatist as MEP next week. politico.eu, 6 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-07]. (ang.).
↑Szef europarlamentu wygasił mandat Katalończyka. „Jesteśmy ogromnie rozczarowani”. tvn24.pl, 14 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-15].
↑The European Council establishes the composition of the European Parliament. consilium.europa.eu, 29 czerwca 2018. [dostęp 2019-07-01]. (ang.).
↑Size of Parliament to shrink after Brexit. europarl.europa.eu, 7 lutego 2018. [dostęp 2019-07-01]. (ang.).
↑European elections: How the UK is gearing up for likelihood of polls. bbc.com, 17 kwietnia 2019. [dostęp 2019-07-01]. (ang.).
↑Emma Harrison: Brexit: Tears and relief as the UK's MEPs bid farewell. bbc.com, 28 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-28]. (ang.).
↑ abcdefghijk„Lista” oznacza partię polityczną lub listę wyborczą, z której dana osoba uzyskała mandat posła do Parlamentu Europejskiego. Zestawienie nie uwzględnia zmian przynależności partyjnej w ramach ugrupowań krajowych w toku IX kadencji Parlamentu Europejskiego.
↑ abTOP 09 i STAN tworzyły wspólną listę wyborczą (zob. Volby do Evropského parlamentu konané na území České republiky ve dnech 24.05. – 25.05.2019. volby.cz. [dostęp 2019-07-02]. (cz.).).
↑ abWłaśc. Union de la droite et du centre, lista tworzona przez Republikanów i koalicjantów (zob. Élections européennes 2019. france-politique.fr. [dostęp 2019-07-01]. (fr.).).
↑ abcCU i SGP tworzyły wspólną listę wyborczą (zob. Officiële uitslag verkiezing Nederlandse leden Europees Parlement 2019. kiesraad.nl, 4 czerwca 2019. [dostęp 2019-07-01]. (niderl.).).
↑Niezależny komitet wyborczy sygnowany nazwiskiem Aušry Maldeikienė (zob. 2019 m. gegužės 26 d. rinkimai į Europos Parlamentą. vrk.lt. [dostęp 2019-07-01]. (lit.).).
↑ abcdePO, PSL i SLD z innymi ugrupowaniami tworzyły wspólną listę wyborczą pod nazwą Koalicja Europejska (zob. Wybory do Parlamentu Europejskiego 2019. pkw.gov.pl. [dostęp 2019-07-01].).
↑ abcPS i SPOLU tworzyły wspólną listę wyborczą (zob. Zuzana Gabrižová: Konečné výsledky eurovolieb 2019 na Slovensku. euractiv.sk, 27 maja 2019. [dostęp 2023-10-01]. (słow.).).
↑ abSDS i SLS tworzyły wspólną listę wyborczą (zob. SDS, SD in LMŠ z dvema poslancema, SLS in NSi z enim. mladina.si, 26 maja 2019. [dostęp 2019-07-01]. (słoweń.).).
↑ abFidesz i KDNP tworzyły wspólną listę wyborczą (zob. Ők képviselik majd Magyarországot az Európai Parlamentben. euronews.com, 27 maja 2019. [dostęp 2019-07-01]. (węg.).).
↑ abcWłaśc. Envie d'Europe écologique et sociale, lista tworzona przez PS i koalicjantów (zob. Élections européennes 2019. france-politique.fr. [dostęp 2019-07-01]. (fr.).).
↑ abcdWłaśc. Renaissance, lista tworzona przez LREM i koalicjantów (zob. Élections européennes 2019. france-politique.fr. [dostęp 2019-07-01]. (fr.).).
↑W koalicji z Dialogiem na rzecz Węgier, który nie uzyskał reprezentacji w PE (zob. Ők képviselik majd Magyarországot az Európai Parlamentben. euronews.com, 27 maja 2019. [dostęp 2019-07-01]. (węg.).).
↑Właśc. Koalicja Amsterdamska, lista tworzona przez IDS-DDI i koalicjantów (zob. Ovo je 12 ljudi koji će zastupati Hrvatsku u Europskom parlamentu. direktno.hr, 27 maja 2019. [dostęp 2019-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-30)]. (chorw.).).
↑ abcWłaśc. Europe Écologie, lista tworzona przez EÉLV i koalicjantów (zob. Élections européennes 2019. france-politique.fr. [dostęp 2019-07-01]. (fr.).).
↑Właśc. Coalición por una Europa Solidaria, lista tworzona przez PNV i koalicjantów (zob. Eurodiputados elegidos en España en las Elecciones al Parlamento Europeo 2019. 20minutos.es, 27 maja 2019. [dostęp 2019-07-01]. (hiszp.).).
↑ abcUSR i PLUS tworzyły wspólną listę wyborczą pod nazwą Alianța 2020 USR-PLUS (zob. Cine sunt europarlamentarii pe care Romania ii trimite la Bruxelles. dw.com, 28 marca 2019. [dostęp 2019-07-01]. (rum.).).
↑ abcERC, EHB i BNG z innymi ugrupowaniami tworzyły wspólną listę wyborczą pod nazwą Ahora Repúblicas (zob. Arturo Puente: Ahora Repúblicas, la marca de la candidatura de Junqueras con Bildu y BNG para las europeas. eldiario.es, 15 stycznia 2019. [dostęp 2022-09-06]. (hiszp.).).
↑Niezależny komitet wyborczy sygnowany nazwiskiem Mislava Kolakušicia (zob. Ovo je 12 ljudi koji će zastupati Hrvatsku u Europskom parlamentu. direktno.hr, 27 maja 2019. [dostęp 2019-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-30)]. (chorw.).).
↑Faktycznie nie przystąpił do wykonywania obowiązków poselskich (zob. Her er Jeppe Kofods afløser i Parlamentet. altinget.dk, 27 czerwca 2019. [dostęp 2019-07-02]. (duń.).); mandat wygaszony ze skutkiem na dzień rozpoczęcia IX kadencji (2 lipca 2019).
↑Mort de l’eurodéputée française Véronique Trillet-Lenoir. lemonde.fr, 9 sierpnia 2023. [dostęp 2023-08-09]. (fr.).
↑Damien Triomphe: L’eurodéputée écologiste de la Drôme, Michèle Rivasi, est décédée. francebleu.fr. [dostęp 2023-12-04]. (fr.).
↑Faktycznie od lipca 2020 (zob. El Parlamento Europeo nombra a Jordi Solé en sustitución de Junqueras. elperiodico.com, 23 lipca 2020. [dostęp 2020-07-23]. (hiszp.).).
↑Faktycznie nie przystąpił do wykonywania obowiązków poselskich (zob. Frans Timmermans neemt zetel in Europees Parlement niet in. rtlnieuws.nl, 2 lipca 2019. [dostęp 2019-07-03]. (niderl.).); mandat wygaszony ze skutkiem na dzień rozpoczęcia IX kadencji (2 lipca 2019).
↑Morreu o eurodeputado André Bradford: „Sempre pugnou pelos valores socialistas”. publico.pt, 18 lipca 2019. [dostęp 2019-07-21]. (port.).
↑Vo veku 68 rokov zomrel Miroslav Číž. pravda.sk, 29 grudnia 2022. [dostęp 2022-12-29]. (słow.).
↑EU-parlamentarikern Erik Bergkvist (S) har avlidit. svt.se, 21 lutego 2024. [dostęp 2024-02-23]. (szw.).