 |
Wikipedyści zdecydowali o wygaszeniu portali. Tworzenie nowych nie jest już zalecane. Ta strona została zamknięta i pozostawiona jedynie dla historycznego odniesienia. Jeśli chcesz wznowić dyskusję dotyczącą statusu tej strony, zasięgnij opinii społeczności w Kawiarence. |
|
Kościół katolicki – chrześcijańska wspólnota wyznaniowa, kierowana przez biskupa Rzymu, uważanego drogą sukcesji apostolskiej za następcę Apostoła Piotra, oraz przez biskupów, pozostających z nim we wspólnocie. Kościół katolicki stanowi jedną z trzech głównych gałęzi chrześcijaństwa, obok Cerkwi prawosławnej i Kościołów protestanckich. Wiara katolicka oparta jest na zbawczym orędziu ewangelicznym Jezusa, Syna Bożego, którego wcielenie jest spełnieniem obietnicy Boga Ojca. Zachowując wspólną wiarę w tę doktrynę, Kościół katolicki dopuszcza odrębność form liturgii i organizacji, jednocześnie czyniąc sobie równymi tradycję Kościoła łacińskiego i katolickich Kościołów wschodnich. Portal ma na celu przybliżenie zagadnień związanych z jego tematyką oraz ułatwienie rozwoju Wikipedii w omawianym zakresie. Portal nie jest nadzorowany przez żadne władze kościelne. Użycie nazwy Katolicyzm nie jest oparte na kan. 300 KPK, dlatego uwagi proszę kierować na stronę dyskusji portalu lub do Wikiprojektu Chrześcijaństwo. |
79. Tydzień Miłosierdzia: 16 kwietnia - 22 kwietnia
Źródło: Internetowa Liturgia Godzin
Bazylika San Pietro in Ciel d’Oro (bazylika Świętego Piotra w „Złotym Niebie”) – rzymskokatolicki kościół w Pawii, dedykowany św. Piotrowi Apostołowi. Jest kościołem klasztornym augustianów.
Obecny kościół San Pietro in Ciel d’Oro, położony pierwotnie poza murami miejskimi, został zbudowany na miejscu starszej świątyni, której istnienie potwierdza kilka źródeł z VI wieku. Bazylika i klasztor zostały zniszczone przypuszczalnie w X wieku, podczas najazdu Węgrów na Pawię.
Obecny kościół został ufundowany między 1090 a 1130 rokiem. Około 1117 lub 1120 augustianie zaczęli odbudowę kościoła w stylu romańskim. 8 maja 1132 roku został on poświęcony przez papieża Innocentego II. Z uwagi na obecność grobów sławnych ludzi: św. Augustyna z Hippony, Boecjusza i króla Liutpranda kościół zyskał rozgłos jako miejsce kultu. W 1487 roku Giacomo de Santis przebudował sklepienie nawy środkowej, prawdopodobnie usuwając na żądanie ówczesnego przeora augustianów drewniany, kasetonowy strop. W 1789 roku, podczas likwidacji wspólnot religijnych, klasztor po stronie północnej kościoła został zarekwirowany na potrzeby wojska, natomiast ten po stronie południowej częściowo rozebrano w 1803 roku. Bazylika, ograbiona z wyposażenia, została sprzedana prywatnemu właścicielowi z przeznaczeniem na magazyn i popadła w ruinę. W 1825 roku biskup Tosi otrzymał klasztor z przeznaczeniem na siedzibę seminarium diecezjalnego. Kościołowi, będącemu magazynem wojskowym, groziła rozbiórka i sprzedaż na materiał budowlany z odzysku. W 1864 roku stał się on ponownie własnością państwa, ale jego stan techniczny nadal się pogarszał; w 1877 roku zawaliła się część nawy. W 1884 roku podjęto w nim prace restauracyjne. Dwanaście lat później kościół ponownie stał się miejscem kultu.
Alma Redemptoris Mater − łaciński hymn na cześć Maryi Panny, napisany heksametrem, jedna z czterech oficjalnych antyfon maryjnych śpiewanych na zakończenie komplety w liturgii brewiarzowej Kościoła rzymskokatolickiego
Uznaje się, iż autorem jest Herman z Reichenau. Miał oprzeć się na pismach Fulgencjusza z Ruspe, Epifaniusza z Salaminy oraz Ireneusza z Lyonu. W XIV w. antyfonę zacytował Geoffrey Chaucer w jednej ze swych Opowieści kanterberyjskich.
De peccatorum meritis et remissione et de baptismo parvulorum – pierwszy traktat antypelagiański biskupa Augustyna z Hippony napisany w 412 r., którego tytuł po polsku może znaczyć: O karach za grzechy i ich odpuszczeniu oraz o chrzcie dzieci. Przy czym słowo kara nie występuje wprost. Augustyn ujął temat omownie: o zasługach grzechów, o tym na co zasługują, o konsekwencjach grzechów.
Bezpośrednią inspiracją napisania dzieła była prośba komesa Marcelina, by biskup Hippony sprostował nauczanie Celestiusza, który w ślad za Rufinem z Syrii przeczył temu, by grzech Adama (grzech pierworodny) był przekazywany ludziom w jakikolwiek sposób. Marcelin był sekretarzem stanu Cesarstwa zachodniorzymskiego i bliskim przyjacielem Augustyna.
Według teologów takich jak Agostino Trapè i Vittorino Grossi jest jedną z najbardziej znaczących pozycji w całej teologii katolickiej[4]. Sam Augustyn trzy lata po jej napisaniu, w liście do Ewodiusza (List 169), nazwał ją wielką książką przeciw herezji Pelagiusza[5]. Traktat składał się pierwotnie z dwóch ksiąg. Trzecia księga jest faktycznie dołączonym listem Augustyna, napisanym w reakcji na lekturę Pelagiuszowego Komentarza do Listu do Rzymian. W De peccatorum meritis biskup Hippony przeanalizował dogłębnie takie tematy jak: grzech pierworodny i odkupienie, usprawiedliwienie, chrzest niemowląt, bezgrzeszność i konieczność łaski wspomagającej (uczynkowej), ludzka wolność, pożądliwość (concupiscentia), przeznaczenie, rozumienie przekazywania grzechu (tradux peccati) i analogia Adama i Chrystusa.
.jpg)
John Ribat MSC (ur. 9 lutego 1957 w Volavolo) – papuański duchowny katolicki, arcybiskup Port Moresby od 2008, kardynał.
Święcenia kapłańskie otrzymał 1 grudnia 1985 w zgromadzeniu Misjonarzy Najświętszego Serca Jezusowego. 30 października 2000 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji Bereina z tytularną stolicą Macriana Minor. Sakry biskupiej udzielił mu 11 lutego 2001 biskup diecezji Bereina - Gérard-Joseph Deschamps. 12 lutego 2002 roku ten sam papież mianował go biskupem ordynariuszem Bereina. 16 kwietnia 2007 mianowany arcybiskupem koadiutorem Port Moresby, 26 marca 2008 objął urząd po przejściu poprzednika na emeryturę. Kreowany kardynałem prezbiterem San Giovanni Battista de’ Rossi 19 listopada 2016.
Mojżesz (łac. Moyses, hebr. מֹשֶׁה Mosze, arab. موسى, Musa, cs. Prorok Bogowidiec Moisiej) – postać biblijna, przywódca Izraelitów w okresie ich wyjścia z Egiptu i wędrówki do Ziemi Obiecanej, święty prorok. Żył prawdopodobnie w XIII wieku p.n.e.[6][7] (według Biblii 120 lat). Syn Amrama i Jokebed, brat Aarona i Miriam.
Według tradycyjnej etymologii imię Mojżesz pochodzi od rdzenia משה wyciągać, wyjmować, wyjąć, jako że został wyciągnięty z rzeki (Nilu) przez córkę faraona. Józef Flawiusz w DDIk1_228 uważa, że etymologia tego imienia wiąże się z ostatnią sylabą wyrazu (Mou)ses nadając mu w ten sposób znaczenie „ocalony", gdyż wodę Egipcjanie nazywają „moy", a ludzi uratowanych „eses". Pięćdziesiąty dziewiąty przypis z DDIk2 Józefa Flawiusza z wydania 2001 informuje, że współcześni krytycy dopatrują się w tym imieniu egipskiego wyrazu „mosu" – syn. Występuje on również w innych imionach np. Tutmosis, Ahmosis.
Toczą się dyskusje odnośnie do wieku, w którym żył Mojżesz. Większość biblistów oraz historyków skłania się obecnie do XIII w. przed Chr., ale istnieją również inne przypuszczenia, z których najbardziej znaczącym jest XV w. przed Chr.[8][9][10][11] Okres, w którym żył Mojżesz, wyznacza się pośrednio – według opisu biblijnego musiał on żyć w czasie, kiedy nastąpiło wyjście Izraelitów z Egiptu[8][12]. To na ten temat toczy się wiele dyskusji zarówno na tle historycznym, jak i biblijnym.
Tu możesz śledzić ostatnie zmiany w wybranych kategoriach:
Chrześcijaństwo - Katolicyzm
Alians reński • Christus Dominus (zob. en:Christus Dominus) • De delictis gravioribus • Gravissimum educationis • Gregorio Diamare • La Croix (dziennik) • Memoria • Ofiary sowieckiej ateizacji w europie wschowniej (zob. en:Eastern Catholic victims of Soviet persecutions) • Omnium in mentem • Orientalium ecclesiarum • Prześladowania chrześcijan w ZSRR (zob. en:Persecution of Christians in the Soviet Union) • Sanktorał • Signum Magnum • Upadek człowieka • Życie religijne • Transiturus de hoc mundo (zob. de:Transiturus de hoc mundo)
Angelologia • Błogosławieństwo opata i ksieni • Fuga mundi • Jakub Mniejszy Apostoł • Judeochrześcijanie •Katechetyka • Maria Antonia Fabjan • Maria Bernadeta Banja • Osiem błogosławieństw • Pastorał • Teologia pastoralna • Włócznia Przeznaczenia
 |
 |
 |
 |
 |
| Projekt Biblia | Projekt Chrześcijaństwo | Projekt Pallotyni | Projekt Religioznawstwo | Biblioteka teologiczna |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
