Podkowa – metalowe wzmocnienie w kształcie litery U przybijane gwoździami (zwanymi podkowiakami lub hufnalami) do kopyt końskich w celu zapobiegania ścieraniu się kopyt. Podkowy mogą być przybite jedynie do przednich kopyt lub do wszystkich czterech.
Od początków jeździectwa kopyta końskie przysparzały kłopotów przy użytkowaniu koni, ponieważ szybko się ścierały. Spowodowane było to koniecznością dźwigania dodatkowego ciężaru oraz poruszaniem się po podłożu nie zawsze naturalnym dla konia, wybieranym przez jeźdźca. Około 400 roku p.n.e. grecki wódz Ksenofont, szukając sposobu utwardzenia kopyt, zalecał trzymać konie w stajniach o podłodze lekko pochyłej, dla zapewnienia odpływu moczu, brukowanej kostką "na grubość kopyta". Kolejnym etapem na drodze do wynalezienia podków były stosowane przez Rzymian, jak i wiele innych ludów, specjalne sandały dla koni – skórzaną lub metalową podeszwę przywiązywano do kopyt koni. Jednak prawdziwe podkowy, przybijane gwoździami, stanowiące jedyną skuteczną ochronę przed ścieraniem wynaleziono dopiero ok. 1000 roku; pojawiły się one u Celtów i Galów.
Wraz z pojawieniem się podków, pojawił się problem: podkute kopyta nie ścierały się, a więc stale narastały (kopyta rosną ok. 1 cm na miesiąc). Gdy kopyta stawały się zbyt długie, koń zmieniał postawę, co powodowało nietypowe obciążenie stawów, m.in. pęcinowych, a w konsekwencji poruszał się z coraz większym trudem. Dlatego konieczne stało się, co około 6 tygodni, rozkucie kopyt i przywrócenie im przez ostruganie normalnej długości i wysokości oraz ponowne ich okucie (przekucie).
Istnieje wiele różnych rodzajów podków, przystosowanych do rodzaju wykonywanej pracy lub korygujących nieprawidłową postawę zwierzęcia. Podkowy występują w różnych rozmiarach i mogą być także dopasowywane przez kowala do konkretnego kopyta poprzez kucie na gorąco.
Najczęściej używane podkowy:
Podkowy zapobiegają ścieraniu się kopyt końskich i umożliwiają koniowi pracę na nienaturalnym dla niego podłożu. Dzięki nim, zmniejszone jest także ryzyko urazu kopyt, ponieważ osłaniają ich brzegi i podeszwę. Niektóre podkowy umożliwiają wkręcanie haceli, zapobiegających ślizganiu się konia na lodzie czy błocie, które mogłoby grozić poważnymi urazami konia i jeźdźca. Podkowy ortopedyczne stosowane są do korygowania wad postawy, leczenia urazów kopyt (np. pęknięć) czy leczenia ochwatu.
Z drugiej strony, podkowy ograniczają naturalną mechanikę kopyta, wpływając także na pracę stawów w nogach końskich. Utrzymując strzałkę ponad podłożem przenoszą obciążenia na ściany boczne kopyta, ograniczają jej funkcje polegające na naturalnej amortyzacji uderzenia kopyta o podłoże oraz zmniejszają stymulowanie przepływu krwi w kopycie. Przybijanie podkowiaków osłabia ścianę kopyta i powoduje wewnętrzne urazy kopyta. Podkowiaki odprowadzają ciepło z wnętrza do podkowy, obniżając temperaturę kopyta. Zerwanie podkowy może grozić poważniejszym uszkodzeniem puszki kopytowej.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
