1980 | |
---|---|
1981 | |
1982 |
|
1983 | |
1984 | |
1985 | |
1986 |
|
1987 |
|
1988 |
|
1989 |
|
1990 | |
---|---|
1991 |
|
1992 | |
1993 |
|
1994 | |
1995 |
|
1996 | |
1997 |
|
1998 |
|
1999 |
2000 | |
---|---|
2001 | |
2002 | |
2003 | |
2004 | |
2005 |
|
2006 | |
2007 | |
2008 |
|
2009 |
2010 |
|
---|---|
2011 |
|
2012 | |
2013 | |
2014 |
|
2015 | |
2016 |
|
2017 |
|
2018 |
|
2019 |
Plácido Domingo (2019) | |
Imię i nazwisko |
José Plácido Domingo Embil |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Typ głosu | |
Gatunki | |
Zawód | |
Wydawnictwo | |
Współpracownicy | |
Luciano Pavarotti, José Carreras | |
Zespoły | |
Trzej tenorzy | |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
José Plácido Domingo Embil (ur. 21 stycznia 1941 w Madrycie[1]) – hiszpański śpiewak posiadający ciemną barwę głosu tenor spinto.
Pochodzi z rodziny muzyków, która w 1949 przeniosła się do Meksyku. Rodzice: matka – Pepita Embil Echaniz (Baskijka) sopranistka, ojciec – Placido Domingo Ferrer z rodziny katalońsko-aragońskiej – baryton. Rodzice byli śpiewakami w zarzuelach (rodzaj hiszpańskiej operetki), z którymi również występował. Studiował w mieście Meksyk i tam w 1961 debiutował w Operze Narodowej w roli Alfreda w Traviacie Verdiego. W 1962–1965 śpiewał w operze w Tel Awiwie. W 1966 rozpoczął międzynarodową karierę, śpiewając w czołowych teatrach operowych świata – Metropolitan Opera w Nowym Jorku, La Scala w Mediolanie i Covent Garden w Londynie[potrzebny przypis].
Ma ciemną barwę głosu (tenor spinto) oraz technikę wokalną i aktorską. Wraz z Luciano Pavarottim uznany za najlepszego tenora przełomu wieków. Wybitne kreacje, szczególnie w operach Giuseppe Verdiego (króluje w Otellu) i Giacoma Pucciniego[potrzebny przypis].
Jako dyrygent zadebiutował w sezonie 1973/74 w New York City Opera Traviatą Verdiego; następnie w Meropolitan Opera dyrygował Cyganerią i Toską Pucciniego oraz Romeo i Julią Gounoda[potrzebny przypis].
W 1990 wraz z José Carrerasem i Lucianem Pavarottim wystąpił w koncercie „Trzej Tenorzy” na otwarciu Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej w Rzymie. W 1992 wystąpił po raz pierwszy w Polsce, w Zabrzu, w koncercie charytatywnym Serce za serce, zorganizowanym przez Fundację Rozwoju Kardiochirurgii im. prof. Zbigniewa Religi[2].
Od 1993 organizuje międzynarodowy konkurs wokalny Operalia, wspierający i promujący młode talenty śpiewacze.
W 1996 objął stanowisko dyrektora artystycznego National Opera w Waszyngtonie, a od 2000 w Los Angeles Opera.
Od kilku lat współpracuje z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie, za co uhonorowany został tytułem doktora honoris causa Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina.
Dokonał ogromnej liczby nagrań płytowych oraz odniósł sukcesy w filmach muzycznych.
W 2002 wykonał hymn Realu Madryt Himno del Centenario del Real Madrid, przy akompaniamencie 82 muzyków.
W 2005 wystąpił w partii Siegmunda w koncertowej wersji Walkirii Richarda Wagnera w Teatrze Wielkim w Warszawie
8 czerwca 2009 ponownie wystąpił w Polsce – w łódzkim Teatrze Wielkim. 27 kwietnia 2014 wystąpił w Poznaniu z koncertem Tu zaczęła się Polska[3].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.