Pismo syngaleskie, pismo sinhala – alfabet sylabiczny używany do zapisu języka syngaleskiego na Cejlonie. Na Sri Lance służy również do zapisu buddyjskich tekstów w języku pali.
Pismo syngaleskie wywodzi się pośrednio ze starożytnego indyjskiego pisma brahmi, poprzez pismo grantha i stąd podobne jest do innych pism południowo-indyjskich, zwłaszcza malajalam i tamilskiego.
Podobnie jak w innych abugidach, podstawowym elementem alfabetu sinhala jest spółgłoska z inherentną samogłoską „a”. Inne samogłoski zaznacza się odpowiednimi znakami diakrytycznymi. Istnieje 16 znaków samogłoskowych i 42 znaki do zapisu spółgłosek[1]. Istnieją również grafemy oznaczające czyste samogłoski, występujące w nagłosie. Znaki podzielone są na dwie części: elu hodiya, zwany także suddha sinhala (czysto syngaleskie) wystarczające do zapisywania słów pochodzenia syngaleskiego, zaś w przeszłości klasycznego języka syngaleskiego, zwanego elu, stąd nazwa, oraz misra hodiya (dosłownie „alfabet mieszany”) z dodatkowymi znakami do zapisywania dźwięków występujących w sanskrycie i pali[2]. Dotyczy to zwłaszcza spółgłosek przydechowych, nie występujących w języku syngaleskim.
| Alfabetyczne |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Spółgłoskowe (abdżady) | |||||||||||
| Półalfabetyczne | |||||||||||
| Alfabetyczno-sylabiczne (abugidy) |
| ||||||||||
| Sylabiczne |
| ||||||||||
| Logograficzne |
| ||||||||||
| Nieodczytane (nieznana struktura) | |||||||||||
| Protopisma | |||||||||||
| Alfabety fonetyczne | |||||||||||
| Pseudoalfabety | |||||||||||
| Zapis liczb | |||||||||||
| Projekty ideograficzne |
|
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.