Siddhaṃ' (sanskryt: सिद्धं, "doskonałe") — północno-indyjski alfabet sylabiczny, używany do zapisywania sanskrytu w okresie około 600-1200 n.e. Wywodzi się pośrednio z pisma brahmi poprzez pismo Gupta. W piśmie tym zapisanych było wiele sanskryckich tekstów buddyjskich, które zawieziono do Chin podróżując Szlakiem Jedwabnym. Z kolei Kūkai po swoim pobycie w Chinach wprowadził pismo siddham do Japonii w IX w. W Japonii zwyczaj przepisywania sutr buddyjskich w tym piśmie jest do tej pory praktykowany w buddyjskich tradycjach Shingon i Tendai oraz w synkretycznym nurcie zwanym Shugendō.
Na terenie Japonii alfabet ten znany jest pod nazwą shittan (悉曇) lub bonji (梵字). Nieco zmodyfikowane pismo siddham znane jest również w Korei. W połowie IX w. w Chinach nastąpiła gwałtowna reakcja skierowana przeciwko "cudzoziemskim religiom", odcinając Japonię i Koreę od bezpośrednich kontaktów z Indiami, gdzie w międzyczasie pismo dewanagari i inne alfabety zastąpiły siddham. W ten sposób Daleki Wschód stał się jedynym zakątkiem świata, gdzie ta forma pisma się zachowała.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
dotpay czy dzisiaj niedziela handlowa UK defence spending ortodoncja katowice opakowania kartonowe
