Siddhaṃ' (sanskryt: सिद्धं, "doskonałe") — północno-indyjski alfabet sylabiczny, używany do zapisywania sanskrytu w okresie około 600-1200 n.e. Wywodzi się pośrednio z pisma brahmi poprzez pismo Gupta. W piśmie tym zapisanych było wiele sanskryckich tekstów buddyjskich, które zawieziono do Chin podróżując Szlakiem Jedwabnym. Z kolei Kūkai po swoim pobycie w Chinach wprowadził pismo siddham do Japonii w IX w. W Japonii zwyczaj przepisywania sutr buddyjskich w tym piśmie jest do tej pory praktykowany w buddyjskich tradycjach Shingon i Tendai oraz w synkretycznym nurcie zwanym Shugendō.
Na terenie Japonii alfabet ten znany jest pod nazwą shittan (悉曇) lub bonji (梵字). Nieco zmodyfikowane pismo siddham znane jest również w Korei. W połowie IX w. w Chinach nastąpiła gwałtowna reakcja skierowana przeciwko "cudzoziemskim religiom", odcinając Japonię i Koreę od bezpośrednich kontaktów z Indiami, gdzie w międzyczasie pismo dewanagari i inne alfabety zastąpiły siddham. W ten sposób Daleki Wschód stał się jedynym zakątkiem świata, gdzie ta forma pisma się zachowała.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
Hilldaria - część III - strona 3 Na Globalu taniej Norbert Essing ortodoncja katowice apartamenty w Szczawnicy
