Pismo khmerskie (khm. អក្សរខ្មែរ) – alfabet sylabiczny wywodzący się z brahmi poprzez vatteluttu, używany do zapisywania głównie języka khmerskiego. Najstarsze znane zabytki pochodzą z VII w. Ze starożytnego pisma khmerskiego wyodrębniło się również pismo tajskie i laotańskie[1].
Podobnie jak w innych abugidach pochodzenia indyjskiego, samogłoski zaznacza się przy pomocy znaków diakrytycznych.
Część znaku w kolorze pomarańczowym w poniższej tabelce oznacza spółgłoskę „k”, natomiast część zaznaczona na czarno dodatkowe, niesamodzielne znaki służące do zapisania poszczególnych samogłosek. Kombinacja tych dwóch elementów tworzy sylabę.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.