| Data i miejsce urodzenia |
21 sierpnia 1943 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 lutego 2015 |
| Profesor nauk prawnych | |
| Specjalność: nauki o państwie, prawo konstytucyjne | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1972 |
| Habilitacja |
1988 |
| Profesura |
1997 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Warszawski |
| Stanowisko |
profesor zwyczajny |
| Odznaczenia | |
 
| |
Piotr Henryk Winczorek (ur. 21 sierpnia 1943 w Warszawie, zm. 9 lutego 2015[1] tamże) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, zastępca członka (1989–1991) oraz członek (1991–1993) Trybunału Stanu.
Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1961)[2][3]. Studiował na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego w latach 1961–1966. W latach 1972–1973 kształcił się w Nancy. W 1966 podjął pracę na macierzystym wydziale, zajmując kolejne stanowiska. Uczestniczył w seminarium doktoranckim prowadzonym przez profesora Stanisława Ehrlicha[4]. W 1972 uzyskał stopień doktora, habilitował się w 1988. Był zastępcą dyrektora i dyrektorem Instytutu Nauk o Państwie i Prawie, kierował także Katedrą Filozofii Prawa i Nauki o Państwie[5].
W 1997 uzyskał tytuł profesora nauk prawnych. Specjalizował się w zakresie nauki o państwie oraz prawie konstytucyjnym. Poza WPiA UW wykładał także na Wydziale Administracji Wyższej Szkoły Administracji Publicznej w Ostrołęce (1997–2013) oraz Uczelni Łazarskiego w Warszawie (2013–2015)[6]
Był działaczem Stronnictwa Demokratycznego oraz wiceprzewodniczącym Centralnego Sądu CK SD. W 1989 kandydował na posła z poparciem stronnictwa w okręgu Warszawa-Mokotów[7]. W latach 1989–1991 pełnił funkcję zastępcy członka, a od 1991 do 1993 członka Trybunału Stanu. W latach 1994–1998 wchodził w skład Rady Legislacyjnej działającej przy prezesie Rady Ministrów. Od 1993 do 1997 był członkiem, a następnie przewodniczącym Zespołu Stałych Ekspertów Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego[5]. W 1996 został członkiem zespołu Komitetu Badań Naukowych oceniającego wnioski o granty z dziedziny nauk prawnych. Publikował na łamach czasopism, m.in. w „Rzeczpospolitej”, wydał też liczne pozycje książkowe, w tym podręczniki akademickie.
Piotr Winczorek zmarł 9 lutego 2015. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 17 lutego 2015 w kościele pw. św. Karola Boromeusza w Warszawie. Został pochowany w grobie rodzinnym na Starych Powązkach[8] (kwatera 259/3/5)[9].
W 1997 prezydent Aleksander Kwaśniewski w uznaniu wybitnych osiągnięć w kształtowaniu prawnych podstaw demokratycznego i praworządnego państwa ze szczególnym uwzględnieniem zasług w tworzeniu nowej Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[10]. W 2014 prezydent Bronisław Komorowski, za wybitne zasługi w kształtowaniu zasad demokratycznego państwa prawa, nadał mu Krzyż Komandorski tego orderu[11].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
