Rikuchū Kaigan | |
park narodowy | |
Państwo | |
---|---|
Położenie |
Honsiu (Honshū) |
Położenie na mapie Japonii | |
39°29′56,0400″N 141°54′14,4000″E/39,498900 141,904000 | |
Strona internetowa |
Park Narodowy Sanriku (jap. 三陸復興国立公園 Sanriku Fukkō Kokuritsu Kōen)[1][a] – park narodowy w Japonii, utworzony w 2013 roku, poprzez połączenie:
W 2015 roku Ministerstwo Środowiska rozszerzyło park o dawny Quasi-Park Narodowy Minami-Sanriku Kinkazan i planuje dalsze poszerzenie o parki prefekturalne.
Park ma około 220 km długości, obejmując relatywnie wąski pas części wschodniego, pacyficznego wybrzeża wyspy Honsiu (Honshū) od miasta Hachinohe w prefekturze Aomori poprzez prefekturę Iwate do miasta Kesennuma w prefekturze Miyagi[3].
Decyzja o połączeniu parków i rekonstrukcji wybrzeża była wynikiem ogromnych zniszczeń powstałych wskutek trzęsienia ziemi i tsunami w regionie Tōhoku w 2011 roku. Ten park narodowy nie przypomina żadnego innego w Japonii[3].
Niektóre z największych japońskich portów rybackich znajdują się w: Hachinohe, Miyako, Kamaishi, Ōfunato i Kesennuma[3].
Wybrzeże jest lęgowiskiem ptaków morskich, takich jak mewa śmieszka (Chroicocephalus ridibundus) oraz siedliskiem różnorodnej roślinności morskiej, która stworzyła unikalne środowisko przybrzeżne. W płytkich wodach utworzyły się ławice traw morskich i wodorostów, wspierając różnorodność biologiczną obszaru morskiego[3].
W regionie tym występują przybrzeżne zbiorowiska roślin, a klify, wydmy, obszary trawiaste i słone bagna porośnięte są drzewami i krzewami. Rosną tam m.in. sosna gęstokwiatowa (Pinus densiflora), kryptomeria japońska (Cryptomeria japonica) i azalia Kaempfera (Rhododendron kaempferi). Można również spotkać lokalnie rzadkie rośliny, jak shirobana-shakunage (Rhododendron fauriei)[4], czy dziewiczy las drzew tabu (Machilus thunbergii, syn. Persea thunbergii)[3].
Obszar ten jest szczególnie ważny jako teren lęgowy ptaków morskich, a wyspy Hide-jima i Sangan-jima są jedynymi terenami lęgowymi w Japonii nawałnika burzowego (Hydrobates pelagicus). Obszar ten jest również siedliskiem ptaków drapieżnych, takich jak sokół wędrowny (Falco peregrinus) i rybołów (Pandion haliaetus'). Żyją tam również: terpugowate (Hexagrammidae), jeżowce (Echinoidea), słuchotki (Haliotidae)[3].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.