Pandit (dewanagari पण्डित, trl. paṇḍita, trb. pandita, uczony, tybet. pan-czen) – sanskrycki tytuł nadawany erudytom hinduistycznym, jak również indyjskim profesjonalistom w jakiejkolwiek dyscyplinie teoretycznej. Współcześnie niewielki procent braminów staje się panditami, najczęściej w zakresie literatury sanskryckiej[1]. Spoczywa na nich obowiązek prezentowania wykładni z pism religijnych w sposób wiążący[2].
Współcześnie holenderska Arja Samadź uznaje w funkcjach panditów kobiety[3].
Bywali też tak tytułowani nauczyciele w Indiach Brytyjskich[4]. We współczesnej angielszczyźnie pundit oznacza eksperta politycznego, publicystę, np. Rusha Limbaugha.
Przykłady zastosowań
Osoby świeckie
Wybitni muzycy
Hinduistyczne imiona guru
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Buddyzm i hinduizm w nauczaniu Jana Pawła II (1978-1999). Zebrali i opracowali Sabina Lach, Zdzisław J.Kijas OFMCon. Wyd. 1. Kraków: Papieska Akademia Teologiczna w Krakowie, 2000, s. 135, seria: Biblioteka Ekumenii i Dialogu. Tom 10. ISBN 83-87681-44-X.
- ↑ Autorytety. Pandit. W: Monika Tworuschka, Udo Tworuschka: Religie świata. Michał Dobrzański (tł.), Grzegorz Polak (uzup.). Wyd. 1. T. V: Hinduizm. Warszawa: Agora SA, 2009, s. 61, seria: Biblioteka Gazety Wyborczej. ISBN 978-83-7552-558-8.
- ↑ Hinduizm w Surinamie i Holandii. Zmiany w kulturze religijnej. W: Monika Tworuschka, Udo Tworuschka: Religie świata. Michał Dobrzański (tł.), Grzegorz Polak (uzup.). Wyd. 1. T. V: Hinduizm. Warszawa: Agora SA, 2009, s. 176, seria: Biblioteka Gazety Wyborczej. ISBN 978-83-7552-558-8.
- ↑ II.8 Nasilenie komunalizmu. W: Durga Das: Indie. Od Cruzona do Nehru i później. Wstęp Zakir Husain. Wyd. 1. Warszawa: India EU Council, 2009, s. 123. ISBN 978-83-9289-490-2.
Bibliografia
