Pałac Szustra
Symbol zabytku nr rej. 454/2 z 1.07.1965
Ilustracja
Pałac Szustrów, elewacja zachodnia
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Adres

ul. Morskie Oko 2

Architekt

Efraim Szreger, Henryk Marconi przebudowa w stylu neogotyckim, Adam Idźkowski przebudowa w stylu neorenesansowym

Rozpoczęcie budowy

1772

Ukończenie budowy

1775

Ważniejsze przebudowy

1845, 1852

Zniszczono

1944

Odbudowano

1962–1965

Pierwszy właściciel

Izabela Lubomirska

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Pałac Szustra”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Pałac Szustra”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Szustra”
Ziemia52°12′14,98″N 21°01′32,81″E/52,204161 21,025781
Multimedia w Wikimedia Commons

Pałac Szustra, także pałacyk Szustra[1] lub pałacyk Lubomirskich[1] – pałac w Warszawie znajdujący się przy ul. Morskie Oko 2 w parku Morskie Oko w dzielnicy Mokotów. Siedziba Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki.

Historia

W latach 1772–1774 Efraim Szreger na miejscu zniszczonego dworu kupca Burbacha wzniósł klasycystyczny pałacyk-piętrową willę na planie kwadratu dla marszałkowej księżnej Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej[2]. Był to główny budynek założenia ogrodowego zaprojektowanego przez Szymona Bogumiła Zuga[1]. Posiadłość nosiła nazwę Mon coteau (z franc. „moje zbocze wzgórza”). Zabudowania gospodarcze i ogród nie zachowały się. Ocalały jedynie wieża z gołębnikiem i bramą oraz glorieta flamandzka (tzw. Domek Mauretański), znajdujące się przy ulicy Puławskiej[3].

W 1776 Zug przebudował wschodnią elewację budynku, a w 1845, po zakupieniu posiadłości przez Franciszka Szustra, zmian architektonicznych w stylu neogotyckim dokonał Henryk Marconi. Dobudowano wtedy dwupiętrową oficynę od strony zachodniej[3]. Kolejna przebudowa, tym razem neorenesansowa, została przeprowadzona w 1852 według projektu Adama Idźkowskiego. W 1899 w pobliżu pałacu wzniesiono Mauzoleum Szustrów, w którym spoczęli Franciszek Szuster i jego żona Rozalia (w 1973 Tadeusz Szuster przeniósł ich szczątki na cmentarz Powązkowski)[4].

W czasie II wojny światowej Niemcy wycięli niemal cały park, zaś sam pałac spłonął w 1944 roku. Po wojnie nieruchomość znacjonalizowano. Pałac został odbudowany w latach 1962–1965 według projektu Jerzego Brabandera[3].

Galeria

  • Widok pałacu na początku XIX wieku
    Widok pałacu na początku XIX wieku
  • Pałac w okresie międzywojennym od południa
    Pałac w okresie międzywojennym od południa
  • Pałac współcześnie od północy
    Pałac współcześnie od północy
  • Korytarz
    Korytarz
  • Sala Gotycka
    Sala Gotycka
  • Sala Koncertowa
    Sala Koncertowa

Przypisy

  1. ↑ a b c Tadeusz Jaroszewski: Księga pałaców Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1985, s. 81. ISBN 83-223-2047-7.
  2. ↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 184.
  3. ↑ a b c Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 185.
  4. ↑ Piotr Wierzbicki. Miły Mokotowie!. „Skarpa Warszawska”. 2 (130), s. 17, luty 2020. 

Linki zewnętrzne

  • Archiwalne widoki pałacu w bibliotece Polona

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się