nr rej. 520 z 1.07.1965 | |
Widok na pałac od strony ul.Senatorskiej | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres |
ul. Senatorska 13/15 |
Pierwszy właściciel | |
Obecny właściciel | |
Położenie na mapie Warszawy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
52°14′43,28″N 21°00′44,38″E/52,245356 21,012329 |
Pałac Prymasowski – pałac znajdujący się przy ul. Senatorskiej 13/15 w Warszawie.
Budowa pałacu rozpoczęła się pod koniec XVI wieku z inicjatywy biskupa płockiego Wojciecha Baranowskiego. Gdy został prymasem przekazał pałac kapitule gnieźnieńskiej w roku 1610.
Pałac został zrujnowany w latach najazdu szwedzkiego[1]. Do jego odbudowy zatrudniono Józefa Fontanę. Po raz kolejny spustoszony przez Sasów, Wołochów i Kozaków w 1704. Odbudował go ze zniszczeń prymas Stanisław Szembek.
Do roku 1795 wnętrza pałacu pełniły funkcję mieszkań prymasów. W tym czasie był kilkakrotnie rozbudowywany. Pod koniec XVII wieku rozbudową pałacu zajął się Tylman z Gameren. Natomiast w pierwszej połowie XVIII wieku przebudowano pałac w stylu rokokowym na rezydencję prymasa Adama Ignacego Komorowskiego.
W listopadzie 1767 w pałacu odbywały się posiedzenia delegacji wyłonionej przez Sejm Repninowski do traktowania z posłem rosyjskim Nikołajem Repninem w sprawie równouprawnienia innowierców[2].
W latach 1777–1783 Antoni Kazimierz Ostrowski podjął generalną przebudowę pałacu. Architektem za nią odpowiedzialnym był Efraim Szreger; ukończył ją Michał Jerzy Poniatowski w stylu klasycystycznym. Korpus główny został wtedy wzbogacony o skrzydła boczne z pawilonami, ryzalit korpusu zyskał zaś czterokolumnowy portyk. Architektami wnętrz pałacu byli Jan Chrystian Kamsetzer i Szymon Bogumił Zug.
Po trzecim rozbiorze pałac przeznaczony był na różne cele. Mieściła się w nim m.in. Kamera Warszawska i Komisja Rządowa Wojny.
W dwudziestoleciu międzywojennym pałac po remoncie stał się siedzibą Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych[3]. Nad wejściem umieszczono napis MINISTERIUM ROLNICTWA[4].
Pałac został spalony podczas obrony Warszawy we wrześniu 1939[5]. Po wojnie zniszczenia budynku oszacowano na ok. 60%[6]. Pałac został odbudowany w latach 1949–1950 i stał się siedzibą Centralnego Zarządu Muzeów i Ochrony Zabytków[7].
W 1965 w Sali Kolumnowej pałacu wystawiono trumnę ze zwłokami Marii Dąbrowskiej[8]. W 1976 na skwerze przed pałacem odsłonięto pomnik Stanisława Staszica[9] (przeniesiony po 2007 na teren kampusu Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego na Ursynowie)[10].
Przez wiele lat był oddziałem urzędu stanu cywilnego. Obecnie właścicielem obiektu jest spółka ZPR Media. W kwietniu 2016 w pałacu otwarto butikowy hotel Bellotto[11].
Na skwerze przed pałacem rośnie wiąz szypułkowy będący pomnikiem przyrody[12].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.