Północne Han (chiń. upr. 北汉; chiń. trad. 北漢; pinyin Běi Hàn) – krótkotrwałe państwo w północnych Chinach, jedno z Dziesięciu Królestw, jedyne znajdujące się na północy Chin.
Państwo to powstało po upadku Późniejszej dynastii Han, gdy brat pokonanego cesarza, Liu Min, w 951 ustanowił samodzielne panowanie nad Shanxi (ze stolicą w Taiyuanie) i niewielkimi fragmentami Shaanxi i Hebei. Dla zabezpieczenia swojego władztwa, nawiązał dobre stosunki z kitańską dynastią Liao, stając się jej klientem i podając się za siostrzeńca cesarza. Po ustanowieniu w 960 dynastii Song, nawiązał z nią potajemne kontakty. Drugi cesarz songowski najechał wszakże na Północne Han i poddało się ono w 979[1]. Podbój Han, lennika Liao i zniszczenie armii Liao, nadciągającej z pomocą, spowodowało zerwanie poprawnych dotąd relacji Song-Liao i rozpoczęło prawie dwudziestoletnią wojnę między tymi państwami[2].
Imię świątynne | Imię pośmiertne | Nazwisko i imię | Okres panowania | Nazwa i daty ery panowania |
---|---|---|---|---|
世祖 Shìzǔ | 神武帝 Shénwǔdì | 劉旻 Liú Mín | 951-954 | Qiányòu (乾祐) 951-954 |
睿宗 Ruìzōng | 孝和帝 Xiàohédì | 劉承鈞 Liú Chéngjūn | 954-968 | Qiányòu (乾祐) 954-957 Tiānhuì (天會) 957-968 |
少主 Shàozhǔ | brak | 劉繼恩 Liu Jì’ēn | 968 | brak |
brak | 英武帝 Yīngwǔdì | 劉繼元 Liú Jìyuán | 968-979 | Guǎngyùn (廣運) 968-979 |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.