Otwock
miasto i gmina
Ilustracja
Rzeka Świder, Teatr im. Stefana Jaracza, Ratusz miejski, LO im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, Budynek w stylu „świdermajer” przy ul. Kościelnej
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powiat

otwocki

Aglomeracja

warszawska

Prawa miejskie

9 listopada 1916

Prezydent

Jarosław Margielski

Powierzchnia

47,3 km²

Populacja (31.12.2022)
• liczba ludności
• gęstość


40 950[1]
937 os./km²

Strefa numeracyjna

(+48) 22

Kod pocztowy

od 05-400 do 05-403

Tablice rejestracyjne

WOT

Położenie na mapie powiatu otwockiego
Mapa konturowa powiatu otwockiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Otwock”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Otwock”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Otwock”
Ziemia52°06′22″N 21°15′57″E/52,106111 21,265833
TERC (TERYT)

1417021

SIMC

0921237

Hasło promocyjne: Miasto z dobrym klimatem
Urząd miejski
ul. Armii Krajowej 5
05-400 Otwock
Strona internetowa
BIP
Otwock w 1927 na fotografii Altera Kacyzne, rejon ulic: Świderskiej, Andriollego i Kupieckiej

Otwockmiasto w województwie mazowieckim, siedziba powiatu otwockiego.

Otwock leży w dawnej ziemi czerskiej historycznego Mazowsza[2], w Dolinie Środkowej Wisły, nad rzeką Świder. Wchodzi w skład aglomeracji warszawskiej, a od centrum stolicy oddalony jest o około 23 km.

Do 1916 r. tereny obecnego Otwocka częściowo należały do gminy wiejskiej Otwock (od 1917 r. przemianowanej na gminę Karczew).

Położenie

Według danych z roku 2002[3] Otwock ma obszar 47,3 km², w tym:

  • użytki rolne: 29%
  • użytki leśne: 23%

Miasto stanowi 7,7% powierzchni powiatu.

Sąsiednie gminy: Celestynów, Józefów, Karczew, Konstancin-Jeziorna, Wiązowna.

Nazwa

Nazwa obecnego miasta Otwocka nawiązuje bezpośrednio do dawnej, centralnej siedziby dóbr otwockich, którą był pobliski Otwock Wielki. Sprzyjało temu wydzielenie w XIX i XX w. terenów obecnego miasta Otwocka z tychże dóbr i potoczne określanie tej ziemi, jako „fragmentu dóbr Otwock”. W XV-wiecznych zapiskach dotyczących Otwocka Wielkiego, nazwa wsi pojawia się kilkukrotnie zapisana jako: Otwosko (1407 – w związku ze sporną sprawą graniczną między Ostrowcem a Otwockiem[4]), Othwoczsko (1408), Othwoczsk (1413), Odwoczsko (1429), Odwoczsko (1437). Średniowieczna nazwa brzmiała Otwocsko. Powstała ona z dodania przyrostka -ьsko do wyrażenia ot- woda. Staropolskiemu ot odpowiadają dzisiejsze od i ot. Użycie takiego wyrażenia mogło być związane z położeniem miejscowości w obfitym w wodę starorzeczu Wisły[5], będącym częścią zalewowych terenów Urzecza.

Historia

Okres powstania styczniowego

Tereny dzisiejszych powiatów otwockiego, mińskiego i garwolińskiego w okresie powstania styczniowego wchodziły w skład powiatu stanisławowskiego oraz garwolińskiego[6]. Organizacja spiskowa cywilna i wojskowa w przeddzień powstania rozwijała się powoli. Na początku powstania miała ona za zadanie przerzut części poborowych z Warszawy do formujących się oddziałów na terenie Podlasia.

Powstanie i rozwój

Otwock jako miejscowość sanatoryjno-uzdrowiskowa zaistniał dzięki budowie Kolei Nadwiślańskiej pod koniec XIX w. – Otwock Sanatoryjny. Jednym z prekursorów działalności wypoczynkowej był malarz i rysownik Michał Elwiro Andriolli, który w roku 1880 zamieszkał na północ od Karczewa w folwarku Anielin zakupionym od Zygmunta Kurtza, byłego właściciela majątku Otwock Wielki. Status uzdrowiska nadała całemu regionowi działalność karczewskiego lekarza dra Józefa Mariana Geislera, który jako pierwszy otworzył gabinet w Otwocku. Geisler ordynował w Otwocku najpierw tylko w czasie sezonu, później zaś przeniósł się tu na stałe. Do dziś dnia przy obecnej ulicy Dr.J. Geislera można oglądać pozostałości jego domu. W 1893 r. utworzył on pierwsze w Polsce stałe sanatorium nizinne chorób płuc.

W sierpniu 1900 roku w mieście odbył się II Zjazd SDKPiL[7]

Prawa miejskie od 1916 roku, siedziba władz powiatu. W mieście wiele willi w stylu świdermajer, zaprojektowanych przez Michała Elwiro Andriollego, przed II wojną światową uzdrowisko, gdzie przebywali m.in. Józef Piłsudski oraz Władysław Reymont, który tu pisał „Chłopów”. W 1924 r. Otwock został uznany za uzdrowisko posiadające charakter użyteczności publicznej[8].

W latach 1931–1938 w mieszkaniu stolarza Stanisława Brzezińskiego ps. „Staszek” przy ul. Słonecznej (ob. Marusarzówny) mieściła się jedna z większych drukarń Komunistycznej Partii Polski, gdzie drukowano prasę i odezwy[9].

W 1936 roku, jako pierwszy w Polsce, został zelektryfikowany odcinek linii kolejowej z Otwocka do Warszawy.

II wojna światowa

Przed 1939 r. większość mieszkańców Otwocka stanowili Żydzi[10]. W pierwszej połowie 1936 roku w mieście doszło do ekscesów o podłożu antysemickim[11].

W listopadzie 1940 Niemcy utworzyli w mieście getto dla ludności żydowskiej. Składało się one z dwóch części: mieszkaniowej i kuracyjnej[12].

 Osobny artykuł: Getto w Otwocku.

Zostało ono zlikwidowane 19 sierpnia 1942 roku, kiedy to otwoccy Żydzi zostali wywiezieni, a następnie wymordowani w obozie zagłady w Treblince. Opis relacji polsko-żydowskich w Otwocku czasie II wojny światowej, funkcjonowania i likwidacji otwockiego getta opisał w swojej książce Spowiedź Calek Perechodnik[13].

Zakład dla Nerwowo i Psychicznie Chorych Żydów „Zofiówka” w Otwocku był jednym z 24 miejsc, gdzie rozpoczęto niemiecką akcję T4 mającą na celu eksterminację niepełnosprawnej psychicznie ludności, a będącą wstępem do uruchomienia eksterminacji na szeroką skalę (Holocaust). W sierpniu 1942 zamordowano tam 110 niepełnosprawnych umysłowo osób narodowości żydowskiej.

W czasie wojny liczba mieszkańców spadła z 20 tys. do 12 tys.

Okres powojenny

Na podstawie dekretu PKWN z 31 sierpnia 1944 zostały utworzone miejsca odosobnienia, więzienia i ośrodki pracy przymusowej dla „hitlerowskich zbrodniarzy oraz zdrajców narodu polskiego”. Obóz pracy nr 150 Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego utworzyło w Otwocku[14].

Po wojnie zlikwidowano zbudowaną na początku XX wieku kolej wąskotorową z Jabłonny przez Warszawę do Karczewa. W 1958 roku uruchomiono w Świerku, dzielnicy Otwocka, pierwszy w Polsce reaktor jądrowyEWA”, później drugi „Maria”. W 1967 miasto utraciło status uzdrowiska. Po reformie administracyjnej zlikwidowano powiat, który przywrócono w 1999.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa warszawskiego.

Części miasta

Miasto na tle powiatu

Miasto Otwock nie jest oficjalnie podzielone na dzielnice, lecz obowiązują nazwy zwyczajowe[15]:

TERYT podaje następujące integralne części miejscowości, wszystkie o statusie „części miasta”: Anielin, Bojarów, Jabłonna, Jabłonna-Górki, Kresy Nadbrzeskie, Ługi, Mlądz, Natalin, Soplicowo, Śródborów, Świder, Świdry Wielkie, Świerk, Teklin, Tolin, Wólka Mlądzka, Zamlądz.

Klimat

Średnia temperatura i opady dla Otwocka
Miesiąc Sty Lut Mar Kwi Maj Cze Lip Sie Wrz Paź Lis Gru
Średnie temperatury w dzień [°C] 1 2 6 13 19 22 24 23 18 12 5 1
Średnie temperatury w nocy [°C] -4 -4 -1 3 8 12 13 13 9 5 1 -3
Opady [mm] 16.5 20.3 22.1 29.2 34.3 48.8 57.7 38.4 35.3 25.1 27.9 23.9
Źródło: msn weather[16] 15.12.2008

Po latach Otwock opuścił czołówkę polskich miast z najbardziej zanieczyszczonym powietrzem[potrzebny przypis].

Demografia

 Osobny artykuł: Ludność Otwocka.

Zabytki

Urząd miasta w Otwocku
Fragment Willi Gurewicza w Otwocku w stylu świdermajer, prawdopodobnie jednej z najdłuższych drewnianych budowli w Europie
  • Ratusz z końca lat 20. XX w. (przebudowana willa z XIX wieku), ul. Armii Krajowej 5
  • Kościół św. Wincentego à Paulo, ul. Kopernika 1
  • Obserwatorium magnetyzmu ziemskiego, ul. Brzozowa 2
  • Obraz Matki Boskiej Swojczowskiej
  • Willa „Albinów”, ul. Lelewela 3
  • Willa „Kolonia Jadzin”, ul. Kochanowskiego 6/7/8
  • Willa, ul. Bagatela 24
  • Willa „Julia”, ul. Warszawska 23
  • Willa Gurewicza w Otwocku w stylu świdermajer. Prawdopodobnie jedna z najdłuższych drewnianych budowli w Europie
  • Dworzec kolejki wąskotorowej z 1914 r., ul. Wawerska 9
  • Sąd (dawna Willa Racówka), ul. Czaplickiego 7
  • Dom, ul. Zamenhofa 4
  • Dom, ul. Poniatowskiego 11
  • Kasyno z lat 30. XX w. (planowano wtedy uruchomienie tu kasyna gry, ale ostatecznie w Polsce 1918–1939 tego typu hazard nie został zalegalizowany; w tym budynku była restauracja i kino, obecnie szkoła ponadpodstawowa).
  • Cmentarz żydowski w Otwocku
  • Schron niemiecki z 1940 r.
  • Dom mieszkalny z 1924, róg ul. Zielnej i ul. Wyzwolenia
  • Dawny szpital przeciwgruźliczy
  • Budynek w stylu świdermajer, ul. Kościelna

Transport

Dworzec kolejowy w Otwocku

Drogowy

Kolejowy

Stadler FLIRT serii ER75 Kolei Mazowieckich na stacji Otwock
  • PKP Intercity zapewniający bezprzesiadkowy dojazd do Warszawy, Bydgoszczy, Lublina, Rzeszowa, Łodzi czy Wrocławia

Historia kolei wąskotorowej

 Osobny artykuł: Kolej Jabłonowska.
Stacja kolei wąskotorowej przy ulicy Wawerskiej 9A/11

W 1914 roku otwarto nowy odcinek trasy kolei wąskotorowej WAWER – KARCZEW. Było to przedłużenie trasy kolei jabłonowskiej, istniejącej już wtedy od 14 lat. Na odcinku otwockim pokrywała się z obecnymi ulicami: Turystyczną, Wawerską, Staszica, Karczewską.

Cała linia miała wtedy ponad 40 km: JABŁONNA II (Zegrzyńska) – Modlińska – Jagiellońska – zjazd nad Wisłę – bulwar wiślany – Warszawa Most – bulwar wiślany – Zamoyskiego – Grochowska – Płowiecka – Wawer – Anin – Kaczy Dół – Borków – Radość – Falenica – Jarosław – Józefów – Świder – Otwock – KARCZEW.

Początkowo linia stawała się coraz bardziej atrakcyjna. Z czasem jednak napotykano na próby wycofania kolei jabłonowskiej. Wielokrotnie też zawieszano kursowanie linii na niektórych odcinkach, ale głównie z przyczyn wojennych.

W 1952 r. wskutek likwidacji środkowej części trasy doszło do rozdzielenia linii na dwa oddzielne odcinki: północny (funkcjonujący jeszcze do 1956 roku) oraz południowy. Ostatni, czterokilometrowy odcinek kolei OTWOCK – KARCZEW zlikwidowano w 1963 roku.

Dawny dworzec kolejki wąskotorowej w Otwocku – widok współczesny

Obecnie widać charakterystycznie daleko odsuniętą zabudowę po wschodniej stronie ul. Karczewskiej i Wawerskiej. To pozostałość po trasie kolei. Zachował się też budynek stacji (Wawerska 9A/11).

Publiczny transport zbiorowy

Otwock jest częścią aglomeracji warszawskiej i sieć komunikacji miejskiej nadzoruje Zarząd Transportu Miejskiego.

Obecnie kursuje 6 linii:

  • 702 (od 1956 jako 132[17], później jako linia S, następnie od 1959 roku przekształcona w 202[18], zaś od 1985[19] jako 702)

– trasa na terenie Otwocka: … – Orla – Powstańców Warszawy – Park Miejski – Urząd Skarbowy – Olszowa – Batorego – Okrzei – Tysiąclecia – Świdry Wielkie (z powrotem: Świdry Wielkie – Okrzei – Mazurska – Batorego – Olszowa – Szpital Powiatowy – Park Miejski – Hoża – Orla –).

  • L20 – trasa na terenie Otwocka: OTWOCK-KUPIECKA – Kupiecka – Staszica –Świderska – Orla (powrót: Orla – Andriollego – Kupiecka) – Powstańców Warszawy – Andriollego – Pułaskiego – Poniatowskiego – Narutowicza – ... – RZAKTA
  • L22 – trasa na terenie Otwocka: OTWOCK-KUPIECKA – Kupiecka – Staszica – Świderska – Orla (powrót: Orla – Andriollego – Kupiecka) – Powstańców Warszawy – Andriollego – Filipowicza – Żeromskiego – Szosa Lubelska – Wspaniała – Wypoczynkowa – Żeromskiego – Szosa Lubelska – Wiązowna (Urząd Gminy)
  • L51 – linia na terenie Otwocka i Karczewa, następca linii L46: – Warsztatowa – Miziołka – Wysockiego – Bednarska – Stare Miasto – Pomnik Kolei Wąskotorowej – Os. Ługi – Szpital Powiatowy – Hoża – Orla
  • S1 (SKM) – trasa na terenie Otwocka: – Świder – Otwock
  • N72 – nocna linia łącząca Karczew oraz Otwock z Dworcem Centralnym w Warszawie. W latach 2007–2012 kursowała jako N75. Po 8 latach przerwy wróciła i została wydłużona do Karczewa

Historyczne linie komunikacji miejskiej:

  • 220 – kursowała w latach: 1984-1985
  • 250 – kursowała w latach: 1985-1991
  • 251 – kursowała w latach: 1985-1991
  • 720 – kursowała w latach: 1985 oraz 1991-1993
  • 721 – kursowała w latach: 1985 oraz 1991-1993
  • N75 – kursowała w latach: 2007-2012
  • ŚWIDRY WIELKIE – kursowała w latach: 1966-1980 (linia sezonowa, kursująca w okresie letnim w dni wolne od pracy)

Oświata

  • Europejskie Centrum Kształcenia Pascal w Otwocku
  • Pascal Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych
  • Pascal Policealna Szkoła Zawodowa
Liceum im. K.I. Gałczyńskiego w Otwocku
Liceum Ogólnokształcące im. J. Słowackiego w Otwocku
Uczelnie

Przedszkola

  • Domowe Przedszkole, ul. Szkolna 50
Szkoły ponadgimnazjalne
Szkoły podstawowe[20]
  • Szkoła Podstawowa nr 1 im. Władysława Reymonta
  • Szkoła podstawowa nr 2 im. Ireny Sendlerowej
  • Szkoła podstawowa nr 3 im. Tomasza Morusa
  • Szkoła podstawowa nr 4 im. Józefa Piłsudskiego
  • Szkoła Podstawowa nr 5 im. Jadwigi Korczakowskiej
  • Szkoła Podstawowa nr 6 im. Michała Elwiro Andriollego
  • Szkoła Podstawowa nr 7 im. Batalionu „Zośka”
  • Szkoła Podstawowa nr 8 im. Gen. Juliana Filipowicza
  • Szkoła Podstawowa nr 9 im. Jana Pawła II
  • Szkoła Podstawowa nr 12 im. Kornela Makuszyńskiego
  • Szkoła Podstawowa Niepubliczna nr 56
  • Szkoła Podstawowa Niepubliczna nr 96 i Społeczne Gimnazjum nr 1 im. Świętej Rodziny

Media

Na terenie powiatu działały cztery telewizje regionalne: „Halotv” „Pixel tv”, „Otwock tv”, „Linia tv”. Obecnie są to portale internetowe (dawniej również gazety) HaloOtwock, iotwock.info, oraz portal internetowy i tygodnik: „Linia Otwocka”.

Służby ratunkowe

Na terenie miasta Otwock znajdują się trzy jednostki straży pożarnej: Komenda Powiatowa PSP, OSP Otwock-Jabłonna oraz OSP Otwock Wólka Mlądzka. Miasto posiada również Komendę Powiatową Policji oraz Bazę Pogotowia Ratunkowego.

Wspólnoty wyznaniowe

Buddyzm

Chrześcijaństwo

Katolicyzm

Protestantyzm

Restoracjonizm

Nowe ruchy religijne

Sport

W mieście działa od 1924 roku Otwocki Klub Sportowy, w sezonie 2023/2024 występujący w klasie B.

Turystyka

W mieście działa od 1963 r. Oddział Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego im. Michała Elwiro Andriollego. Otwocki PTTK obecnie zajmuje się prowadzeniem:

  • Centrum Informacji Turystycznej,
  • Pracowni Krajoznawczej,
  • konserwacją i znakowaniem szlaków turystycznych,
  • gromadzeniem materiałów dotyczących historii regionu otwockiego, szeroko rozumianej tematyki grobownictwa wojennego i związanych ze szlachecką przeszłością regionu.

W Otwocku również mieści się siedziba Zespołu Mazowieckich Parków Krajobrazowych oraz Muzeum Ziemi Otwockiej. Dziś walory turystyczne miasta i powiatu to rzeka Świder, która powoli jest oczyszczana po długoletnim okresie zanieczyszczenia, a także sosnowe lasy wchodzące w skład Mazowieckiego Parku Krajobrazowego. W pobliżu znajduje się również rezerwat przyrody „Na Torfach”.

Władze miasta

Rada Miasta

Komitet wyborczy Kadencja 2014–2018[28] Kadencja od 2018[29]
Platforma Obywatelska 1 4
Prawo i Sprawiedliwość 10 10
Samorządowa Inicjatywa Mieszkańców 3
Stowarzyszenie Inicjatywa dla Miasta 1
Przyjazny Otwock 3
OTW 3
Wspólnota Samorządowa Powiatu Otwockiego 3
Chrześcijańska Inicjatywa Społeczna 2
Niezależny 1 1

Burmistrzowie

  • Witold Kasperowicz (1916-1916)
  • Józef Kwieciński (1916-1917)
  • Georg Opitz (1917-1917)
  • Stanisław Wróblewski (1917-1919)
  • Izydor Klimontowicz (1919-1920)
  • Michał Górzyński (1920-1934)
  • Otto Samojłowicz-Salomonowicz (1934-1937)
  • Jan Gadomski 1937-1939

W okresie II Wojny

  • Jan Gadomski 1939–1944

Naczelnicy

  • Feliks Betkier (1970–1975) oraz (1975–1980)
  • Andrzej Wilczewski (1984–1986)
  • Andrzej Mielcuch 1986

Prezydenci

Przewodniczący Rady Miasta:

  • Alicja Azulewicz-Rek (2002–2006)
  • Dariusz Kołodziejczyk (2006–2010)
  • Piotr Mateusz Kudlicki (2010–2014)
  • Jarosław Tomasz Margielski (2014-2018)
  • Monika Joanna Kwiek (od 2018)

Wiceprzewodniczący Rady Miasta:

  • Bartłomiej Kozłowski (od 2018)
  • Arkadiusz Krzyżanowski (od 2018)

Sąsiednie gminy

Współpraca międzynarodowa

Miasta i gminy partnerskie:

Ludzie związani z Otwockiem

 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Otwockiem.

Zobacz też

Przypisy

  1. https://otwock.pl/raport-o-stanie-gminy-2022.
  2. Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, t. XIII, oprac. Seweryn Uruski, Adam Amilkar Kosiński, Aleksander Włodarski. Księgarnia Gebethnera i Wolffa, Warszawa 1916, s. 131.
  3. Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset. regioset.pl. [dostęp 2010-09-14].
  4. Księga ziemi czerskiej 1404-1428. Warszawa: J.T. Lubomirski, 1879.
  5. Kazimierz Rymut: Nazwy miast Polski. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987, s. 178. ISBN 83-04-02436-5.
  6. Urząd Miasta Otwocka, Gazeta Otwocka – „Powstanie Styczniowe na ziemi otwockiej”.
  7. Norbert Michta „Julian Marchlewski. Polska, Naród. Socjalizm“, Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1975, str. 80
  8. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 1923 r. (Dz.U. z 1924 r. nr 14, poz. 131).
  9. „Warszawa Prawa Podmiejska 1942-1944, Z walk PPR, GL-AL” praca zbiorowa redakcją Benona Dymka, Wyd. MON Warszawa 1973 s. 798.
  10. Krystyna Kubiak: Zarys dziejów Otwocka w latach 1407–1944, [w:] Otwock 1407–1967. Warszawa: Książka i Wiedza, 1972, s. 46.
  11. Szymon Rudnicki, Żydzi w parlamencie II Rzeczypospolitej, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2015, s. 464, ISBN 978-83-7666-363-0, ISBN 978-83-7666-412-5.
  12. Krystyna Kubiak: Zarys dziejów Otwocka w latach 1407–1944, [w:] Otwock 1407–1967. Warszawa: Książka i Wiedza, 1972, s. 80.
  13. Calek Perechodnik: Spowiedź. Warszawa: Ośrodek KARTA i Żydowski Instytut Historyczny, 2016. ISBN 978-83-64476-55-6.
  14. Okupacja w imię sojuszu. Armia sowiecka w Polsce 1944-1956 (fragmenty), „forumemjot”, 9 maja 2012 [dostęp 2018-10-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-08] (pol.).
  15. Gospodarka przestrzenna na stronie Urzędu Miasta (14.02.2008).
  16. Weather averages for Otwock, POL. [dostęp 2008-12-15]. (ang.).
  17. Trasbus.com. Historia Warszawskiej Komunikacji Miejskiej. Spis linii komunikacji miejskiej – rok 1956. [dostęp 2010-12-13].
  18. Trasbus.com. Historia Warszawskiej Komunikacji Miejskiej. Spis linii komunikacji miejskiej – rok 1959. [dostęp 2010-12-13].
  19. Trasbus.com. Historia Warszawskiej Komunikacji Miejskiej. Kalendarium zmian w komunikacji miejskiej – rok 1985. [dostęp 2010-12-13].
  20. Uchwała Nr XLVII/354/17 Rady Miasta Otwocka z dnia 30 marca 2017 r.
  21. Ośrodki [online], buddyzm.pl [dostęp 2023-01-25].
  22. Dekanat otwocki [online], diecezja.waw.pl [dostęp 2023-01-25].
  23. Dekanat Otwock-Kresy [online], diecezja.waw.pl [dostęp 2023-01-25].
  24. Zbory [online], baptysci.pl [dostęp 2023-01-25].
  25. Kontakt [online], drogazycia.pl [dostęp 2023-01-25].
  26. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2014-06-05].
  27. Kontakt [online], wspolnotachrzescijan.pl [dostęp 2023-01-25].
  28. PKW | Samorząd 2014 [online], samorzad2014.pkw.gov.pl [dostęp 2023-08-20].
  29. Wybory samorządowe 2018 [online], wybory2018.pkw.gov.pl [dostęp 2023-08-20].
  30. a b Miasta bliźniacze. [dostęp 2019-11-14].
  31. Podpisanie aktu partnerstwa.
  32. Podpisanie aktu partnerstwa z Szumskiem.

Bibliografia

  • Paweł Ajdacki, Przedmoście Warszawa, PTTK Oddział Otwock, Otwock 2007.
  • Paweł Ajdacki, Jacek Kałuszko, Otwock i okolice, Rewasz, Pruszków 2006.
  • Paweł Ajdacki, Zbigniew Wiliński, Miejsca Pamięci Narodowej. Otwocka, Mazowieckiego PK i okolic, PTTK Oddział Otwock, Otwock 2008.

Linki zewnętrzne

  • Serwis urzędu miasta
  • Portal informacyjny gminy Otwock
  • Serwis O/PTTK w Otwocku
  • Otwock Wielki i Mały, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 766.
  • Archiwalne widoki i publikacje związane z miejscowością w bibliotece Polona

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się