Opera werystyczna – kierunek, który pojawił się we włoskiej muzyce operowej przy końcu XIX wieku. Cechował go odwrót od tematyki fantastycznej, kultywowanej w okresie romantyzmu i poszukiwanie materiału zaczerpniętego z rzeczywistości.

Zalążki opery werystycznej można dostrzec już w angielskiej ballad opera, w której oszustwo, przestępstwo i zmysłowość były równie dobrym tematem, jak dzieje greckich bogów. W literaturze naturaliści, jak Zola czy Ibsen potrafili pokazać, że prawdziwe życie może być tematem sztuki. Weryści, będący odpowiednikiem naturalizmu w literaturze, zamienili wagnerowskiego bohatera na chłopca sycylijskiego, którego honor wart był równie interesującej oprawy operowej, jak pragnienie zemsty u możnego władcy.

Według werystów (z ich głównym przedstawicielem Giacomo Puccinim) podstawą opery jest temat i jego rozwinięcie fabularne. W przeciwieństwie do obiegowej opinii, panującej również w środowisku muzycznym, uważali, że publiczność należy fascynować przede wszystkim tematyką opery, a nie muzyką. Dlatego dbali o jasną, zrozumiałą akcję, traktując muzykę jako sztukę służebną.

Pewne elementy filozofii weryzmu wprowadził już Verdi (La Traviata, Rigoletto, Bal maskowy).


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się