ResponseEve, a responsive template by SiGa

Olibriusz

Flavius Anicius Olybrius

Cesarz rzymski
Okres	od kwiecień 472 do 2 listopada 472
Poprzednik	Antemiusz
Następca	Gliceriusz
Dane biograficzne
Data urodzenia	ok. 420
Data śmierci	2 listopada 472
Moneta
Moneta cesarza Olibriusza

Olibriusz, Anicius Olybrius (ur. ok. 420 – zm. 2 listopada 472) – cesarz zachodniorzymski od kwietnia do 2 listopada 472 roku.

Został cesarzem dzięki poparciu cesarza wschodniorzymskiego Leona I, który wysłał go do Rzymu w celu załagodzenia sporów pomiędzy patrycjuszem Rycymerem a cesarzem Antemiuszem, które jednak zakończyły się usunięciem Antemiusza i obwołaniem cesarzem Olibriusza^[1][2]. Jego żoną była Placydia, młodsza córka cesarza Walentyniana III, był ojcem Juliany Anicji.

Już w 461 król Wandalów Genzeryk popierał kandydaturę Olibriusza na cesarza zachodniorzymskiego. W roku 464 sprawował godność konsula z nominacji cesarza Leona^[3]. Ponieważ Huneryk, najstarszy syn Genzeryka, był żonaty z Eudokią siostrą Placydii, Rycymer mógł liczyć na przychylność Wandalów w negocjacjach z wykorzystaniem Olibriusza. Mogło to mieć wpływ na jego wyniesienie na tron cesarski w Rzymie^[4]. Wybór Olibriusza nie został jednak zatwierdzony przez Leona.

Czas sprawowania władzy cesarskiej przez Olibriusza przypadł na oblężenie i splądrowanie Rzymu przez Rycymera i sprzymierzonych z nim Burgundów. Po śmierci Rycymera 18 sierpnia 472 jego miejsce zajął królewicz burgundzki Gundobad, którego Olibriusz uczynił patrycjuszem. Zapewne już wcześniej Gundobad z nadania Rycymera był dowódcą wojsk w Galii (magister militum per Gallias), a obecnie przejął wszystkie tytuły po wuju (magister militum praesentalis et patricius). Miejsce Gundobada jako głównodowodzącego w Galii zajął jego stryj i król Burgundów Chilperyk I^[5].

Następcą Olibriusza został po kilkumiesięcznej przerwie z woli Gundobada w marcu 473 Gliceriusz.

Na monetach (tremissis RIC 3003) Olibriusza występuje na awersie nowa legenda SALVS MVNDI („dobrobyt świata”).

Przypisy

Bibliografia

• Aleksander Krawczuk: Poczet cesarzy rzymskich. Dominat. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo "Iskry", 1991, s. 557–558. ISBN 83-207-1099-5.
• John Robert Martindale: The Prosopography of the Later Roman Empire. T. II A.D. 395-527. Cambridge: Cambridge University Press, 2006. ISBN 978-0-521-20159-9. (ang.).
• Mirosław J. Leszka. Pokonałem Cię Juliano. Opowieść o bizantyjskiej damie. „Mówią Wieki”. 589, 2 2009. Warszawa: Bellona SA. ISSN 1230-4018. 
• Marcin Pawlak: Rzymski Zachód w latach 395–493. W: Świat rzymski w V wieku. Praca zbiorowa pod redakcją Rafała Kosińskiego i Kamilli Twardowskiej. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze "Historia Iagellonica", 2010. ISBN 978-83-62261-16-1.
• Kamilla Twardowska: Rzymski Wschód w latach 395–518. W: Świat rzymski w V wieku. Praca zbiorowa pod redakcją Rafała Kosińskiego i Kamilli Twardowskiej. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze "Historia Iagellonica", 2010. ISBN 978-83-62261-16-1.
• Dawid Zołoteńki: Galia u schyłku panowania rzymskiego. Administracja cywilna i wojskowa oraz jej reprezentanci w latach 455–486. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze "Historia Iagellonica", 2011, seria: Notus — Scripta Antiqua et Byzantina. ISBN 978-83-62261-34-5.