Ośmiotysięcznik – popularne wśród himalaistów, jak również miłośników gór i geografów, określenie szczytu, którego wierzchołek wznosi się na 8000 lub więcej metrów nad poziom morza. Ze względu na zastosowane kryterium minimalnej deniwelacji względnej wynoszące minimum 500 metrów[1] przyjmuje się, że na Ziemi znajduje się czternaście głównych ośmiotysięczników – 10 w Himalajach i 4 w Karakorum. Wśród nich wyróżnia się pięć tak zwanych wysokich ośmiotysięczników, czyli Mount Everest, K2, Kanczendzonga, Lhotse i Makalu, mających ponad lub prawie 8500 metrów. Niezwykłe znaczenie 8000 metrów występuje tylko w układzie metrycznym miar. W anglosaskim układzie miar wysokości szczytów podaje się w stopach i wtedy pojawiają się dwudziesto- i dwudziestopięciotysięczniki.
Czternastkę ośmiotysięczników nazywa się czasem niezbyt precyzyjnie Koroną Himalajów; prawidłowo jest to Korona Himalajów i Karakorum. Nie należy jej mylić z Koroną Ziemi, którą stanowią najwyższe szczyty górskie poszczególnych kontynentów.
Zdobywanie ośmiotysięczników jest trudne, ryzykowne i długotrwałe ze względu na panujące tam warunki i konieczność aklimatyzacji. Na wysokości 8000 metrów ciśnienie atmosferyczne, i tym samym ciśnienie cząstkowe tlenu, jest znacznie niższe niż na poziomie morza. Powoduje to zmniejszenie gradientu między tętnicami a komórkami mięśniowymi, a więc upośledza dostarczanie tlenu do intensywnie pracującego organizmu. Obszary leżące powyżej 8000 m n.p.m. nazywane są strefą śmierci, gdyż człowiek nie jest w stanie przeżyć na tej wysokości dłużej niż kilka dni. Nawet wyrównywanie niedoboru tlenu w organizmie przez korzystanie z butli tlenowej nie pozwala na dłuższe przebywanie w strefie śmierci. Bardzo niskie ciśnienie przyczynia się bowiem do zmniejszenia zdolności przyłączania tlenu do hemoglobiny, co z kolei powoduje obrzęk płuc, a nawet obrzęk mózgu. Inne objawy choroby wysokościowej mogą pojawić się już znacznie niżej. Dodatkowo powyżej 8000 metrów organizm nie potrafi przyswajać pożywienia i jego bilans energetyczny jest ujemny. To wszystko spowodowało, że pierwsze wejście człowieka na wierzchołek szczytu ośmiotysięcznego miało miejsce dopiero w 1950 roku (Annapurna). Wcześniej jednak osiągano i przekraczano granicę ośmiu tysięcy metrów, na przykład podczas prób zdobycia Everestu przez wyprawy brytyjskie w latach 20. XX wieku.
Na jasnofioletowym tle oznaczono szczyty w Karakorum; pozostałe znajdują się w Himalajach.
Lp. | Nazwa | Wysokość m n.p.m. |
Pierwsze wejście | Pierwsi zdobywcy | Pierwsze wejście zimowe | Pierwsi zdobywcy zimą |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | Mount Everest | 8848[2][3] | (dts) | 29 maja 1953 Edmund Hillary Tenzing Norgay |
(dts) | 17 lutego 1980 Krzysztof Wielicki Leszek Cichy |
2 | K2 | 8611 | (dts) | 31 lipca 1954 Achille Compagnoni Lino Lacedelli |
(dts) | 16 stycznia 2021 Nirmal Purja[4] Gelje Sherpa Mingma David Sherpa Mingma Tenzi Sherpa Dawa Tempa Sherpa Pem Chhiri Sherpa Mingma Gyalje Sherpa Kili Pemba Sherpa Dawa Tenjing Sherpa Sona Sherpa[5] |
3 | Kanczendzonga | 8586 | (dts) | 25 maja 1955 George Band Joe Brown |
(dts) | 11 stycznia 1986 Jerzy Kukuczka Krzysztof Wielicki |
4 | Lhotse | 8516 | (dts) | 18 maja 1956 Fritz Luchsinger Ernst Reiss |
(dts) | 31 grudnia 1988Krzysztof Wielicki |
5 | Makalu | 8463 | (dts) | 15 maja 1955 Lionel Terray Jean Couzy |
(dts) | 9 lutego 2009 Denis Urubko Simone Moro |
6 | Czo Oju | 8201 | (dts) | 19 października 1954 Sepp Joechler Herbert Tichy Psan Dawa Lama |
(dts) | 12 lutego 1985 Maciej Berbeka Maciej Pawlikowski |
7 | Dhaulagiri | 8167 | (dts) | 13 maja 1960 Kurt Diemberger Albin Schelbert Nawang Dorje Nima Dorje Peter Diener Ernst Forrer |
(dts) | 21 stycznia 1985 Andrzej Czok Jerzy Kukuczka[6] |
8 | Manaslu | 8156 | (dts) | 9 maja 1956 Toshio Imanishi Gyalzen Norbu |
(dts) | 12 stycznia 1984 Maciej Berbeka Ryszard Gajewski |
9 | Nanga Parbat | 8126 | (dts) | 3 lipca 1953Hermann Buhl | (dts) | 26 lutego 2016 Muhammad Ali Alex Txikon Simone Moro[7] |
10 | Annapurna I | 8091 | (dts) | 3 czerwca 1950 Maurice Herzog Louis Lachenal |
(dts) | 3 lutego 1987 Artur Hajzer Jerzy Kukuczka |
11 | Gaszerbrum I | 8068 | (dts) | 5 lipca 1958 Andrew Kauffman Pete Schoening |
(dts) | 9 marca 2012 Adam Bielecki Janusz Gołąb |
12 | Broad Peak | 8047 | (dts) | 9 czerwca 1957 Hermann Buhl Kurt Diemberger Marcus Schmuck Fritz Wintersteller |
(dts) | 5 marca 2013 Maciej Berbeka Adam Bielecki Tomasz Kowalski Artur Małek |
13 | Gaszerbrum II | 8035 | (dts) | 7 lipca 1956 Joseph Larch Fritz Moravec Hans Willenpart |
(dts) | 2 lutego 2011 Denis Urubko Simone Moro Cory Richards |
14 | Sziszapangma | 8013 | (dts) | 2 maja 1964 Xu Jing Zhang Junyan Wang Fuzhou Wu Zongyue Chen Shan Sodnam Dorje Cheng Tianliang Migmar Zhaxi Dorje Yun Deng |
(dts) | 14 stycznia 2005 Piotr Morawski Simone Moro |
Lp. | Nazwa | Wysokość m n.p.m. |
Pierwsze wejście | Pierwsze zdobywczynie | Pierwsze wejście zimowe | Pierwsze zdobywczynie zimą |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | Mount Everest | 8848 | 16 maja 1975 | Junko Tabei | ||
2 | K2 | 8611 | 23 czerwca 1986 | Wanda Rutkiewicz Liliane Barrard[a] |
||
3 | Kanczendzonga | 8586 | 18 maja 1998 | Ginette Harrison | ||
4 | Lhotse | 8516 | 10 maja 1996 | Chantal Mauduit | ||
5 | Makalu | 8463 | 18 maja 1990 | Kitty Calhoun-Grissom | ||
6 | Czo Oju | 8201 | 13 maja 1984 | Věra Komárková Dina Stěrbova |
10 lutego 1993 | Marianne Chapuisat |
7 | Dhaulagiri | 8167 | 6 maja 1982 | Lutgaarde Vivijs | ||
8 | Manaslu | 8156 | 4 maja 1974 | Mieko Mori Naoko Nakaseko Masako Uchida |
||
9 | Nanga Parbat | 8126 | 27 czerwca 1984 | Liliane Barrard | 25 stycznia 2018 | Élisabeth Revol[8] |
10 | Annapurna I | 8091 | 15 października 1978 | Věra Komárková Irene Miller |
||
11 | Gaszerbrum I | 8068 | 27 lipca 1982 | Marie-José Valençot | ||
12 | Broad Peak | 8047 | 30 czerwca 1983 | Krystyna Palmowska | ||
13 | Gaszerbrum II | 8035 | 12 sierpnia 1975 | Halina Krüger-Syrokomska Anna Okopińska |
||
14 | Sziszapangma | 8013 | 30 kwietnia 1981 | Junko Tabei |
Źródło: Zestawienie na 8000ers.com. [dostęp 2023-07-01].
Lp. | Imię i nazwisko | Okres | Kraj | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1 | Reinhold Messner | 1970–1986 | Włochy | 6 nowych dróg, wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych, 2 samotnie |
2 | Jerzy Kukuczka | 1979–1987 | Polska | 11 nowych dróg, 4 zimowe, 1 ze wspomaganiem tlenem z butli, 1 samotnie[9] |
3 | Erhard Loretan | 1982–1995 | Szwajcaria | 2 nowe drogi, 1 zimowe, wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych |
4 | Carlos Carsolio | 1985–1996 | Meksyk | 3 nowe drogi, 1 z tlenem |
5 | Krzysztof Wielicki | 1980–1996 | Polska | 2 nowe drogi, 3 zimowe, 1 z tlenem, 6 samotnie |
6 | Juanito Oiarzabal | 1985–1999 | Hiszpania | 1 nowa droga; za pierwszym razem Mount Everest zdobył z dodatkowym tlenem (1993), za drugim bez (2001) |
7 | Sergio Martini | 1983–2000 | Włochy | 2 z tlenem |
8 | Park Young-seok | 1993–2001 | Korea Południowa | 1 zimowe, 5 z tlenem |
9 | Um Hong-gil | 1988–2001 | Korea Południowa | 3 z tlenem |
10 | Alberto Iñurrategi | 1991–2002 | Hiszpania | 1 nowa droga, 1 zimowe, wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych |
11 | Han Wang-yong | 1994–2003 | Korea Południowa | 3 z tlenem |
12 | Ed Viesturs | 1989–2005 | Stany Zjednoczone | wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych |
13 | Silvio Mondinelli | 1993–2007 | Włochy | wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych |
14 | Iván Vallejo | 1997–2008 | Ekwador | wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych |
15 | Denis Urubko | 2000–2009 | Kazachstan | 3 nowe drogi, 1 zimowe, wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych |
16 | Ralf Dujmovits | 1990–2009 | Niemcy | 1 z tlenem |
17 | Veikka Gustafsson | 1993–2009 | Finlandia | wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych |
18 | Andrew Lock | 1993–2009 | Australia | 1 z tlenem |
19 | João Garcia | 1993–2010 | Portugalia | 1 nowa droga, wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych |
20 | Piotr Pustelnik | 1990–2010 | Polska | 1 samotne[10], 1 nowa droga, 7 z tlenem[11] |
21 | Edurne Pasaban | 2001–2010 | Hiszpania | pierwsza kobieta, 2 z tlenem |
22 | Abele Blanc | 1992–2011 | Włochy | 1 z tlenem; za pierwszym razem Mount Everest zdobył z dodatkowym tlenem (1992), za drugim bez (2010) |
23 | Mingma Sherpa | 2000–2011 | Nepal | 5 z tlenem |
24 | Gerlinde Kaltenbrunner | 1998–2011 | Austria | druga kobieta, pierwsza kobieta bez użycia butli tlenowych |
25 | Vasilij Pivcov | 2001–2011 | Kazachstan | 1 z tlenem; ostatni szczyt (K2) wspólnie z Żumajewem |
25 | Maksut Żumajew | 2001–2011 | Kazachstan | bez użycia butli tlenowych; ostatni szczyt (K2) wspólnie z Piwcowem |
27 | Kim Jae-soo | 1990–2011 | Korea Południowa | 5 z tlenem |
28 | Mario Luciano Panzeri | 1988–2012 | Włochy | wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych |
29 | Hirotaka Takeuchi | 1995–2012 | Japonia | 3 z tlenem |
30 | Chhang Dawa Sherpa | 2001–2013 | Nepal | |
31 | Kim Chang-ho | 2005–2013 | Korea Południowa | wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych |
32 | Jorge Egocheaga | 2002–2014 | Hiszpania | |
33 | Radek Jaroš | 1998–2014 | Czechy | |
34-35 | Nives Meroi[12] | 1998–2017 | Włochy | wszystkie wejścia bez wspomagania tlenem z mężem Romano Benet |
34-35 | Romano Benet[12] | 1998–2017 | Włochy | wszystkie wejścia bez wspomagania tlenem z żoną Nives Meroi |
36 | Peter Hámor[13] | 1998–2017 | Słowacja | |
37 | Azim Gheychisaz[14] | 2008–2017 | Iran | Kontrowersja – nie wszyscy uznają zdobycie przez niego Manaslu |
38 | Ferran Latorre[15] | 1999–2017 | Hiszpania | |
39 | Òscar Cadiach[16] | 1984–2017 | Hiszpania | wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych |
40 | Kim Mi-gon[17][18][19] | 2000–2018 | Korea Południowa | |
41 | Sanu Sherpa[20] | 2006–2019 | Nepal | |
42 | Nirmal Purja[21] | 2014–2019 | Wielka Brytania[4] | Pierwszy ośmiotysięcznik Dhaulagiri zdobył w 2014 roku[22]. W 2019 roku wszedł na szczyty wszystkich 14 ośmiotysięczników z użyciem butli tlenowych w rekordowym czasie 189 dni |
43 | Mingma Gyabu Sherpa[23][24] | 2010–2019 | Nepal | |
44 | Kim Hong-bin | 2006[25]–2021 | Korea Południowa | Jako pierwszy niepełnosprawny zdobył wszystkie 14 ośmiotysięczników. Zmarł podczas zejścia ze szczytu Broad Peak’u, który zdobył jako swój ostatni ośmiotysięcznik 18 lipca 2021 roku[26][27][28]. |
45 | Nima Gyalzen Sherpa | 2004–2022[29] | Nepal | |
46 | Dong Hong Juan | 2015–2023[30] | Chiny | |
47 | Kristin Harila | 2022–2023[31][32] | Norwegia | 27 lipca 2023 himalaistka Kristin Harila z Norwegii oraz jej przewodnik Tenjen Lama Sherpa z Nepalu wspięli się na K2 i tym samym w 92 dni zdobyli 14 najwyższych szczytów świata[33]. |
48 | Sophie Lavaud | 2012–2023[34][35][36][37] | Szwajcaria Francja Kanada |
|
49 | Tunç Fındık | 2001–2023[36][37] | Turcja | |
50 | Tenjen Lama Sherpa | 2016–2023[38][39][40][33] | Nepal | 27 lipca 2023 himalaistka Kristin Harila z Norwegii oraz jej przewodnik Tenjen Lama Sherpa z Nepalu wspięli się na K2 i tym samym w 92 dni zdobyli 14 najwyższych szczytów świata[33]. |
51 | Gelje Sherpa | 2017–2023[41][42][43] | Nepal |
W latach 1997–2010 Koreanka Oh Eun-sun zdobyła rzekomo wszystkie ośmiotysięczniki, jednak w grudniu 2010 roku wykazano, że wejście na Kanczendzongę w 2009 nie miało miejsca. Tym sposobem pierwszą kobietą (a 21. osobą) z Koroną Himalajów i Karakorum została Edurne Pasaban, zdobywając Sziszapangmę 17 maja 2010[44][45].
18 maja 2009, po wejściu Kingi Baranowskiej na Kanczendzongę, Polska została pierwszym krajem, którego przedstawicielki zdobyły wszystkie czternaście ośmiotysięczników[46].
Lp. | Nazwa | Imię i nazwisko | Data zdobycia[46] |
---|---|---|---|
1. | Gaszerbrum II | Halina Krüger-Syrokomska Anna Okopińska |
12.08.1975 |
2. | Mount Everest | Wanda Rutkiewicz | 16.10.1978 |
3. | Broad Peak | Krystyna Palmowska | 30.06.1983 |
4. | Nanga Parbat | Anna Czerwińska Krystyna Palmowska Wanda Rutkiewicz |
15.07.1985 |
5. | K2 | Wanda Rutkiewicz | 23.06.1986 |
6. | Sziszapangma | Wanda Rutkiewicz | 18.09.1987 |
7. | Gaszerbrum I | Ewa Panejko-Pankiewicz Wanda Rutkiewicz |
16.07.1990 |
8. | Czo Oju | Wanda Rutkiewicz | 26.09.1991 |
9. | Annapurna I | Wanda Rutkiewicz | 22.10.1991 |
10. | Lhotse | Anna Czerwińska | 21.05.2001 |
11. | Makalu | Anna Czerwińska | 25.05.2006 |
12. | Dhaulagiri I | Kinga Baranowska | 01.05.2008 |
13. | Manaslu | Kinga Baranowska | 05.10.2008 |
14. | Kanczendzonga | Kinga Baranowska | 18.05.2009 |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.