Królewskie Norweskie Siły Powietrzne
Luftforsvaret
Godło
Symbol norweskich sił powietrznych
Państwo

 Norwegia

Siły zbrojne

Norweskie Siły Zbrojne

Nazwa skrócona

RNoAF

Data utworzenia

10 listopada 1944

Znak rozpoznawczy

Królewskie Norweskie Siły Powietrzne (Luftforsvaret) – siły lotnicze Norwegii. Ustanowione 10 listopada 1944 roku, przez odłączenie się od Armii.

Ich główną kwaterą jest Huseby, ale cała armia lotnicza jest podzielona na dwa dowództwa – północne i południowe. Dowództwo Lotnicze Północnej Norwegii (Luftkommando Nord Norge) mieści się bazie lotniczej w pobliżu miejscowości Bodø, natomiast południowej w miejscowości Reitan.

W 1964 roku Norwegia zamówiła myśliwce F-5, rezygnując z Starfighterów w liczbie 78 maszyn F-5A; 16 RF-5A oraz 14 F-5B. Pierwotne zamówienie wynosiło 64 sztuki, po czym zamówiono kolejne 16 dla celów rozpoznawczych, osiągając liczbę 108 egzemplarzy. Wyposażono w ten sposób 6 eskadr. Dostosowano je do działania w niesprzyjających warunkach pogodowych. Dostosowano je do używania rakietowych przyśpieszaczy startowych oraz haków hamujących. Pierwsza gotowość bojowa osiągnięta została w lipcu 1965 roku. Norwegia stała się drugim odbiorcą samolotów F-5. W połowie lat 80. pozostające w służbie F-5 poddano remontom i modernizacji. W ramach porozumienia dokonano remontów w Holandii. Na początku lat 90. XX w przeszły kolejną modernizację w ilości 15 sztuk. Między 1992 rokiem, a 1994 przeszły modernizację strukturalną.

Na wyposażeniu 4 eskadr znajdują się myśliwce F-16. Jedna z nich dysponuje pociskami NDT Penguin. Północ kraju patrolują 2 eskadry F-16A/B oraz eskadra transportowa wyposażona w samoloty Lockheed P3-C Orion. W zakresie działalności Królewskich Norweskich Sił Powietrznych leży udzielanie wsparcia technicznego. Głównie samoloty Cessna O-1 Bird Dog. Wszystkie eskadry wchodzą w skład Sprzymierzonych Sił Europy Północnej.

Wyposażenie

Obecnie

Zdjęcie Samolot Producent Typ Wersja Liczba sztuk[1] Uwagi
Lockheed Martin F-35 Lightning II  Stany Zjednoczone Myśliwiec

wielozadaniowy

F-35A 12 Planowany zakup 52 sztuk[2]. Co roku do Norwegii dostarczane jest 6 maszyn.
General Dynamics F-16 Fighting Falcon  Stany Zjednoczone
 Holandia
Myśliwiec wielozadaniowy F-16AM
F-16BM
Block 20 MLU
46
10
Zostaną zastąpione przez Lockheed Martin F-35 Lightning II.
Saab Safari  Szwecja trening podstawowy MFI-15 16
Dassault Falcon 20  Francja Walka elektroniczna
VIP
Falcon 20ECM
Falcon 20C-5
2
1
Lockheed C-130 Hercules  Stany Zjednoczone Taktyczny transportowiec C-130J-30 4 4 dostarczono 2008-2010 dla zastąpienia 6 C-130E/H, 1 utracono w 2012, w tym samym roku dostarczono egzemplarz zastąpczy.
Lockheed P-3 Orion  Stany Zjednoczone Morski patrolowiec P-3C UIP
P-3N
6
Bell 412  Stany Zjednoczone
 Norwegia
Śmigłowiec użytkowy 412SP 18
NHI NH90  Włochy Śmigłowiec wielozadaniowy
(SAR i ZOP)
NH-90 NFH 5 Zamówiono 14, 6 dla fregat Fridtjof Nansen, 8 dla straży przybrzeżnej Kystvakten.
Westland Lynx  Wielka Brytania Straż przybrzeżna
(Kystvakten)
Lynx Mk.86 6
Westland Sea King  Wielka Brytania Search and Rescue Sea King Mk.43 11 Zostaną zastąpione przez AgustaWestland AW101.

Wycofane

Samoloty bojowe

Transportowe/użytkowe

Patrolowe

Treningowe

Śmigłowce

Insygnia

Flagi

Przypisy

  1. World Air Forces 2015 – Flightglobal.. globalaviationaerospace.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-05)]. globalaviationaerospace.com, 2014-12-11.
  2. Druga partia F-35 w Norwegii. Defence24, 29 maja 2018. [dostęp 2018-08-18].

Bibliografia

  • Lindsday Peacock: Lotnictwo wojskowe świata. OTiK, 1994. ISBN 83-900902-2-8.
  • Michał Gajzler, Northrop F-5 A/B Freedom Fighter Cz. 2, str. 61-62 Lotnictwo 4 (2016), ISSN 1732-5323

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się