 Stare Miasto w Ninie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Żupania | |
| Miasto | |
| Populacja (2011) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
023 |
| Kod pocztowy |
23210 |
Położenie na mapie żupanii zadarskiej  | |
Położenie na mapie Chorwacji  | |
 44°14′33″N 15°11′02″E/44,242500 15,183889
| |
| Strona internetowa | |
Nin (wł. Nona, łac. Aenona lub Nona) – miasto w Chorwacji, w żupanii zadarskiej, siedziba miasta Nin. W 2011 roku liczył 1132 mieszkańców[1].
Nin położony jest w północnej Dalmacji, ok. 14 km na północny zachód od Zadaru. W okolicy miasta rozciągają się piaszczyste laguny. Około 2 km na południe od Ninu znajdują się pokłady bogatych w minerały błot (peloidy), które stosowane już były w medycynie rzymskiej. Błota nińskie służą w leczeniu schorzeń reumatycznych oraz chorób skóry.
Początki miasta sięgają IX w. p.n.e., kiedy to na terenach tych osiedliło się plemię Ilirów. Następnie miasto przeszło w ręce Rzymian, którzy zbudowali tu forum, amfiteatr oraz świątynię – wówczas największą na terenie Dalmacji.
W VII w. Nin wzięły szturmem połączone siły Słowian i Awarów, podczas którego miasto zostało doszczętnie zniszczone. Wśród sojuszników znajdowali się również Chorwaci, którzy wkrótce odbudowali Nin, stwarzając tu kluczowy ośrodek administracyjny i religijny nowo założonego państwa chorwackiego. Obok Biogradu i Klisu, Nin spełniał funkcję rezydencji królewskiej oraz ośrodka koronacyjnego królów Chorwacji. Z Ninem związani są następujący władcy: książę Wiszesław (785–802), książę Branimir (879–892), król Chorwacji Tomisław (925–928), król Piotr Krzesimir IV (1058–1075), król Dymitr Zwonimir (1075–1088).
Od połowy IX w. Nin stał się siedzibą pierwszego chorwackiego biskupstwa podlegającego najprawdopodobniej bezpośrednio papieżowi lub biskupowi Akwilei[2]. Biskupi Ninu odgrywali ważną rolę w życiu politycznym państwa. Biskup Grzegorz z Ninu (900–929) miał zabiegać na synodach w Splicie w 925 r. i w 928 r. o formalne wprowadzenie języka chorwackiego i głagolicy do liturgii katolickiej[3], która wówczas prowadzona była głównie po łacinie.
W latach 1328–1358 Nin pozostawał pod protekcją Wenecji. Wraz ze sprzedażą Dalmacji Wenecjanom w 1409 r., Nin dostał się ponownie pod panowanie weneckie. W tym okresie miasto zostało dwukrotnie zniszczone, w 1571 r. oraz w 1646 r., kiedy to Wenecjanie poświęcili Nin w wojnie z Turkami, by skoncentrować swoje siły na obronie Zadaru. Doszczętnie zburzone pałac królewski i pałac biskupi, nigdy nie zostały odbudowane. Miasto utraciło swoją pozycję gospodarczą i polityczną.
Nin zyskał na znaczeniu gospodarczym po II wojnie światowej wraz z otwarciem zakładów produkcji soli[4] oraz cegielni. Po 1969 r. nastąpił również rozwój usług turystycznych. W okresie Jugosławii Nin utracił status gminy, który odzyskał w 1993 r.
Stare miasto Ninu leży na niewielkiej wyspie (ok. 500 m średnicy) połączonej ze stałym lądem dwoma mostami: dolnym (chor. Donji niniski most) i górnym (chor. Gornji niniski most). Do miasta prowadzą dwie bramy: Brama Dolna (chor. Donja vrata) z XV-XVII w. oraz Brama Górna (chor. Gornja vrata) z XVI-XVIII w.
Główne obiekty historyczne Ninu:
Liczne eksponaty archeologiczne, głównie z czasów rzymskich, prezentowane są w lokalnym Muzeum Archeologicznym.
W Grbe koło Ninu znajduje się najsilniejszy nadajnik radiowy chorwackiego radia (SV Zadar). Został uruchomiony w 1984 r. i wykorzystywał początkowo cztery maszty antenowe o wys. 132 m. Częstotliwość pracy radiostacji wynosiła 1134 KHz a moc nadawcza wynosiła 1200 kW. Nadajnik został zniszczony w 1991 r. w czasie wojny (1991-1995). W miejscu zniszczonego urządzenia postawiono nowy nadajnik o niższej mocy (600 kW).
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
