ResponseEve, a responsive template by SiGa

Ten artykuł od 2008-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Niemiecki Ruch Wiary

Klasyfikacja systematyczna wyznania

Neopogaństwo

Niemiecki Ruch Wiary (niem. Deutsche Glaubensbewegung) – okultystyczny^{[potrzebny przypis]} ruch religijny w III Rzeszy.

Niemiecki Ruch Wiary narodził się na początku lat 30. XX wieku w grupie skupionej wokół Jakoba Wilhelma Hauera. Postulował on likwidację chrześcijaństwa w III Rzeszy i zastąpienie go nową, "aryjską" religią. W postulatach i formach działania zwolennicy ruchu byli o wiele bardziej radykalni niż zwolennicy oficjalnie promowanego pozytywnego chrześcijaństwa.

Początkowo ruch, pomimo tolerowania go przez władze nazistowskie, nie spotykał się z ich poparciem. Wpływ na to miał Rudolf Hess, który sprzeciwiał się nowemu ruchowi religijnemu. Pomimo to w 1936 Niemiecki Ruch Wiary zaliczony został do tolerowanych ruchów religijnych w Rzeszy.

Doktryna religijna ruchu była bardzo niejasna i mało sprecyzowana. W dużej mierze stanowiła mieszankę elementów hinduizmu i odwołań do przedchrześcijańskich wierzeń Germanów. Miała stanowić religijny aspekt volkizmu. Zwolennicy ruchu urządzali obrzędy, na które składały się pogańskie obrzędy w historycznych strojach, kazania, ideologiczne pieśni oraz muzyka poważna (zwłaszcza Wagnera). Symbolem ruchu było słońce, zaś jego zwolennicy określali się jako "wierzący w Boga" (gottgläubig). Jednym ze sposobów propagowania wyznania neopogańskiego było czasopismo „Ostara”.

Po ucieczce Hessa do Wielkiej Brytanii ruch zyskał poparcie Heinricha Himmlera. Liczni członkowie SS jak również inni zwolennicy narodowego socjalizmu występowali z dotychczasowych związków wyznaniowych i określali swój światopogląd jako "wierzący w Boga".

Bibliografia

• Harald Iber: Christlicher Glaube oder rassischer Mythus. Die Auseinandersetzung der Bekennenden Kirche mit Alfred Rosenbergs: „Der Mythus des 20. Jahrhunderts“. Peter Lang, Frankfurt/Main 1987.
• Ulrich Nanko: Die Deutsche Glaubensbewegung. Eine historische und soziologische Untersuchung. Religionswissenschaftliche Reihe Bd. 4. Diagonal, Marburg (Lahn) 1993. ISBN 3-927165-16-6.
• Herbert Rätz: Die Religion der Reinheit - Reformbewegung, Okkultismus und Nationalismus - Geschichte und Struktur einer Alltagsreligion. Conte-Verlag, Saarbrücken 2006.
• Karl Rennstich: Der Deutsche Glaube. Stuttgart 1992 Ev. Zentralstelle für Weltanschauungsfragen Information Nr. 121 (1992).
• Frank Schnoor: Mathilde Ludendorff und das Christentum: eine radikale völkische Position in der Zeit der Weimarer Republik und des NS-Staates. Deutsche Hochschulschriften, Kiel 1998, ISBN 3-8267-1192-0.