Moda językowa – nadużywanie jednych środków językowych i form kosztem drugich[1]. Przejawia się w doborze form gramatycznych, słowotwórstwie, zasobie słownym, frazeologii i składni. Niekiedy może mieć wpływ na wymowę (np. na akcent i intonację), por. słowackie némôžem, néjdem, spévak[1]; może też dotyczyć modeli słowotwórczych (np. rzeczowniki odczasownikowe powstałe w wyniku derywacji wstecznej, por. uzysk, ubaw, wycisk)[2]. Najwyraźniejszą modę obserwuje się jednak w zakresie słownictwa, w tym także imion własnych[2].

Moda w języku może również przybrać formę szczególnej ekspansji jednego wariantu języka (np. stylu urzędowego, slangu młodzieżowego)[2]. Moda językowa uchodzi za negatywne zjawisko, gdyż nadaje praktyce mownej charakter szablonowy[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c Jozef Mistrík, Encyklopédia jazykovedy, wyd. 1, Bratislava: Obzor, 1993, s. 279, ISBN 80-215-0250-9, OCLC 29200758 (słow.).
  2. a b c Stanisław Urbańczyk, Encyklopedia języka polskiego, wyd. 2, Wrocław: Ossolineum, 1992, s. 201, ISBN 83-04-02994-4, OCLC 30953882.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się