Mniejszość etniczna – grupa etniczna, która jest osiedlona na terytorium innej zbiorowości i wyróżnia się odrębnym pochodzeniem i kulturą, a często także językiem i religią. Z jednej strony mniejszości etniczne zwykle starają się zachować swoją odrębność. Z drugiej strony zwykle podlegają procesom asymilacji kulturowej.
zwarte – są to duże skupiska ludności, zamieszkujące z reguły od wielu pokoleń jeden obszar,
rozproszone – zamieszkujące miejsca od siebie oddalone. Grupę rozproszoną nazywamy diasporą.
Ochrona prawna mniejszości etnicznych
Prawo międzynarodowe gwarantuje przestrzeganie praw tych zbiorowości[1]. Ludność ta posiada obywatelstwo państwa zamieszkania ze wszystkimi tego konsekwencjami, ale nie ma wyodrębnionego terytorium pod względem politycznym i administracyjnym.
Prawo mniejszości etnicznych w Polsce gwarantuje konstytucja oraz Ustawa z dnia 6 stycznia 2005 r. o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym[2].
W Polsce wyróżniamy następujące mniejszości etniczne:
↑Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych w art. 27 W Państwach, w których istnieją mniejszości etniczne, religijne lub językowe, osoby należące do tych mniejszości nie mogą być pozbawione prawa do własnego życia kulturalnego, wyznawania i praktykowania własnej religii oraz posługiwania się własnym językiem wraz z innymi członkami danej grupy. Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 47/135 Deklaracja w sprawie Osób Należących do Mniejszości Narodowych lub Etnicznych, Religijnych i Językowych z 18 grudnia 1992 w art. 1 Państwa będą chroniły w obrębie ich odnośnych terytoriów istnienie oraz tożsamość narodową lub etniczną, religijną i językową mniejszości, jak również zapewniały warunki służące wspieraniu takiej tożsamości.
J. Mucha (red.), Kultura dominująca jako kultura obca. Mniejszości kulturowe a grupa dominująca w Polsce, Warszawa Oficyna Naukowa, 2000, ISBN 83-85505-89-X.