Według Głównego Urzędu Statystycznego w styczniu 2023 r. Miękinia liczyła 2054 mieszkańców[1] (830. miejsce w kraju). Jest największą miejscowością gminy Miękinia.
Otrzymanie statusu miasta (2023)
Na sesji w dniu 31 stycznia 2022 Rada Gminy w Miękini przyjęła uchwałę o przeprowadzeniu konsultacji społecznych w sprawie nadania statusu miasta miejscowości Miękinia. Termin konsultacji 18-25 lutego 2022[6]. W konsultacjach udział wzięło 458 spośród 13464 osób uprawnionych do głosowania (frekwencja wyniosła tylko 3,4%). Za nadaniem Miękini statusu miasta głos oddały 282 osoby (61,6%), 169 osób było przeciw (36,9%), a 7 osób wstrzymało się od głosu (1,5%)[7]. Dnia 29 marca 2022 roku, Rada Gminy Miękinia, głosami 14 radnych "za" przy jednym wstrzymującym się podjęła uchwałę XL/484/2022 w sprawie wystąpienia z wnioskiem o nadanie statusu miasta miejscowości Miękinia[8]. 1 stycznia 2023 doszło do nadania statusu miasta[9].
Kalendarium
Kalendarium historii Miękini[10], począwszy od czasów najdawniejszych aż do współczesności:
1305 Miękinia wymieniona w księgach fundacyjnych kapituły wrocławskiej, jako mała, lecz dająca spore dochody wieś z 65 mieszkańcami.
1335 poświęcenie kościoła pod wezwaniem Marii Panny, zanotowane w rejestrze nuncjusza apostolskiego Galharda.
1345 osada uzyskuje prawo lokacji na prawie niemieckim, nadana jako lenno książęce rodzinie von Seidlitz.
1353 wieś włączono do Księstwa Wrocławskiego.
1387 w księgach rachunkowych miasta Wrocławia odnotowano czynsz spłacony przez wieś Miękinię (villa Nymke).
1450 wieś Miękinia przechodzi w posiadanie pana Petera von Saluscha, właściciela wsi Zabór.
1549 cesarz habsburski Ferdynand I oddaje wieś w lenno rycerzowi Mikołajowi Popelau. Jako kolejnego właściciela odnotowano Hansa Popplau, rajcę miejskiego.
1561 od tego roku we wsi był pastor.
1589 od tego roku właścicielem Miękini jest Krzysztof von Schindel, po jego śmierci majątek odziedziczyła córka. Od niej cesarz Rudolf odkupił wszystkie prawa do wsi i majątku Miękinia oraz do sąsiednich, należących do spadkobierczyni, miejscowości.
Po wojnie trzydziestoletniej (1618–1648) majątek Miękinia, należący do popierających protestantów właścicieli, uległ prawnej konfiskacie na rzecz skarbu państwa.
1670 dobra miękińskie kupuje za 55 tys. talarów zakon jezuitów wrocławskich. Na mocy regulaminu ustalonego przez papieża Klemensa IV, zarządzanie majątkiem powierzono administratorowi wyznaczonemu przez generała zakonu.
1750 we wsi jest wymieniana siedziba pańska i kościół należący do wrocławskich jezuitów. Po konfiskacie zakonu dobra te przekazano grafowi von Hoym Ercell.
1795 dominium kupuje hrabia von Haugwitz.
1810 wieś i dominium Miękinia upaństwowiono.
1830 wymieniono we wsi zamek, folwark, kościół katolicki, szkołę katolicką, browar i gorzelnię, a także cegielnię i młyn oraz folwark poza wsią.
1842 dzierżawcą majątku zostaje Felix Casper.
1844 przez Miękinię przeprowadzono tory linii kolejowej relacji Wrocław–Berlin.
1896 zostaje założona cegielnia parowa należąca do Śląskich Zakładów Ceramicznych.
W końcu XIX wieku funkcjonują w Miękini siedziby kilku przedsiębiorstw. Są to: założona w 1896 roku cegielnia parowa, należąca do Śląskich Zakładów Ceramicznych, dwa zakłady budowlane, młyn zbożowy, warzelnia syropu, dwa domy handlowe, dwa składy spożywcze. Działało kilkunastu rzemieślników. W Miękini istniała filia Śląskiego Towarzystwa Krajoznawczego, która zorganizowała i prowadziła obozowisko turystyczne.
Do 1945 roku struktura gospodarcza Miękini nie uległa zmianie.
1972 w wyniku nowego podziału administracyjnego utworzona zostaje Gmina Miękinia.
2018 14 września otwarto obwodnicę Miękini. Budowa 5 km odcinka drogi za kwotę o wartości ponad 54 mln zł trwała 4 lata.
2023 z dniem 1 stycznia Miękinia uzyskuje prawa miejskie.
Zabytki i osobliwości
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[11]:
kościół pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny, gotycki, wzmiankowany w 1335 r, zbudowany pod koniec XV w. w miejsce wcześniejszego z pierwszej połowy XIV w. Po pożarze w 1710 r. gruntownie przebudowany, obecnie barokowy, otoczony murem. Kościół restaurowano w latach 1967–1968. Obiekt jednonawowy z wieżą od zachodu, z trójbocznie zakończonym prezbiterium, zwieńczonym szczytem z wolutowymi spływami. Wnętrze nakryte sklepieniem kolebkowym z lunetami. Zachowało się barokowe wyposażenie kościoła, pochodzące z początku i 2. połowy XVIII wieku. Do ciekawszych jego przykładów należy rzeźbiony, drewniany ołtarz główny z 1711 roku, polichromowana, drewniana ambona z 1. ćwierci XVIII wieku, dekoracja stiukowa z 1. połowy XVIII wieku oraz kamienna figura św. Józefa z początku XVIII wieku.
kaplica grobowa rodziny von Haugwitz z 1803 r.[12]
ratusz, dawny dom nr 81, murowany z elementami muru pruskiego, z 1906 r. Niegdyś willa zamożnych przedsiębiorców miękińskich z branży mięsnej, w której mieścił się również sklep, oferujący lokalne przetwory – mięsa i wędliny, a także gospoda (Spitze’s Gasthaus) i dom towarowy. Budynek po trwających kilkanaście lat przebudowie i gruntownym remoncie od roku 1990 pełni funkcję gminnego ratusza
Na południowy zachód od miasta znajduje się Szubieniczne Wzgórze, na którym wznosi się wysoka wieża obserwacyjna, natomiast na północny zachód znajduje się rezerwat przyrody "Zabór"[14].
Budynki użyteczności publicznej
Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Zespół pałacowy w Miękini
Stacja kolejowa
Przypisy
↑ abGUS, Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2023 roku [online], stat.gov.pl [dostęp 2023-08-05](pol.).
↑Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 788 [zarchiwizowane 2022-10-26].
↑Pierwsza powojenna mapa Polski wydana przez WIG Sztabu Generalnego w roku 1945
↑Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262)
↑Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 lipca 2022 r. w sprawie ustalenia granic niektórych gmin i miast oraz nadania niektórym miejscowościom statusu miasta (Dz.U. z 2022 r. poz. 1597)
↑ZbigniewZ.PilchZbigniewZ., Gmina Miękinia : moja mała ojczyzna, Wojnowice: Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego, 2019, ISBN 978-83-7893-239-0 [dostęp 2023-01-29].brak strony (książka)
↑Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 154. [dostęp 2012-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-29)].
↑MarcinM.BrzezińskiMarcinM., ZbigniewZ.PilchZbigniewZ., Blisko Wrocławia i Odry. Czekają na ciebie piękne zabytki i krajobrazy [online], wroclaw.wyborcza.pl, 13 lipca 2019 [dostęp 2019-07-14].
↑Aromat i smak dolnośląskiego wina, w: Smak i Tradycja, nr 9/2019, s. 26, ISSN 2084-1671
↑Konrad Bałajewicz: Nowe miasto na Dolnym Śląsku. Już od nowego roku! To Miękinia. Co o zmianie statusu myślą mieszkańcy? Jak się tutaj żyje?. Gazeta Wrocławska, 2022-12-18. [dostęp 2022-12-26].
Bibliografia
Czesław Cetwiński, 1987. Zabytki architektury w województwie wrocławskim. Wyd. Urzędu Wojewódzkiego we Wrocławiu.
Zbigniew Pilch, 2019. Gmina Miękinia moja mała ojczyzna. Wyd. Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego Wojnowice-Miękinia
_ID_597188.jpg)
51°11′24,9″N 16°44′10,1″E/51,190250 16,736139
_ID_597184.jpg)
_ID_597186.jpg)
_COA.svg)