 Medal Fieldsa (egzemplarz nieprzyjęty przez Grigorija Perelmana) | |
| Nagroda za |
osiągnięcia matematyczne |
|---|---|
| Przyznający | |
| Pierwsze rozdanie |
1935 |
| Strona internetowa | |
Medal Fieldsa – nagroda przyznawana w dziedzinie matematyki dwóm, trzem lub czterem uczonym za wyniki, które miały największy wpływ na jej rozwój. Związana z nim jest premia finansowa w wysokości ok. 5500 dolarów kanadyjskich[1].
Został ufundowany w 1932 przez kanadyjskiego matematyka Johna Charlesa Fieldsa i przyznawany jest co cztery lata (od 1936, z przerwą wojenną do 1950). Wręczeń dokonuje się podczas Międzynarodowych Kongresów Matematyków. Medal Fieldsa przyznaje się wyłącznie matematykom, którzy nie ukończyli 40 lat do 1 stycznia roku jego nadania. Laureatów ustala komitet powoływany co 4 lata przez Międzynarodową Unię Matematyczną[2].
Medal Fieldsa często nazywany jest „matematycznym Noblem”[3] i jest jednym z najważniejszych wyróżnień w matematyce[4]. Jest on w szczególności jedyną obok Nagrody Nobla nagrodą uwzględnianą przy tworzeniu rankingu szanghajskiego[5].
Medal jest wykonywany z 14-karatowego złota według projektu kanadyjskiego artysty, R. Taita McKenziego. Ma 6,35 cm średnicy.
Z jednej strony widnieją na nim głowa Archimedesa i cytat z rzymskiego poety Maniliusza Transire suum pectus mundoque potiri (Wznieść się ponad granice ludzkich możliwości i przewodzić światu), z drugiej - napis Congregati ex toto orbe mathematici ab scripta insignia tribuere (Zebrani z całego świata matematycy honorują wielkie osiągnięcia).
Na medalu nie widnieje nazwisko Fieldsa. Umieszcza się na nim nazwisko laureata, ale samo – zgodnie z wolą Fieldsa i postanowieniem społeczności matematycznej, kraj pochodzenia i macierzysta uczelnia laureata nie mają znaczenia[6][1].
Medalem nagrodzono dotąd 64 uczonych (stan na luty 2024), w tym dwie kobiety (Marjam Mirzachani i Marynę Wiazowśką). Dwóch laureatów (Edward Witten i Martin Hairer) ma doktoraty nie z matematyki a z fizyki[potrzebny przypis].
Chronologiczna lista laureatów[7][1]
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
